روستاي زرده معروف به دهکده شیمیایی ها
روستاي زرده در ۴۰ كيلومتري شهر كرند غرب از شهرستانهاي استان كرمانشاه قرار دارد كه از شمال با كوه بلندي كه به نام محلي به آن (كمر) مي گويند و از غرب پرتگاه بلندي كه به دشت ذهاب مسلط است و از شرق به كوه دالاهو و از جنوب به دهستان ريجاب ختم مي شود.
روستاي زرده در ۴۰ كيلومتري شهر كرند غرب از شهرستانهاي استان كرمانشاه قرار دارد كه از شمال با كوه بلندي كه به نام محلي به آن (كمر) مي گويند و از غرب پرتگاه بلندي كه به دشت ذهاب مسلط است و از شرق به كوه دالاهو و از جنوب به دهستان ريجاب ختم مي شود.
مردم روستاي زرده کرد بوده و به زبان کردی هورامی صحبت می‌کنند. اهالی روستا به شغل باغداری، کشاورزی و دام‌پروری مشغول هستند. در بررسی انجام شده تعداد۱۷چشمه، ۱حلقه چاه و دو چاه مشکوک به قنات شناسایی شده است.
روستای زرده به سبب قرار داشتن چندین بارگاه و محوطه مذهبی مربوط به مذهب یارسان در آن، روستایی مقدس به شمار می‌آید. زیارتگاه‌های بابایادگار، حضرت داوود، سید درویش، هانی تا و چشمه غسلان (حوض کوثر) در جوار این روستا قرار دارند.
صدام برای جبران شکست‌های خود در ۳۱ تیر سال ۶۷ دست به بمباران این شهر زد که در ساعت اولیه این حمله ۲۷۵ نفر از شهروندان این روستا به شهادت رسیدند و چند صد نفر دیگر مجروح شدند، جراحتی که پس از گذشت سه دهه هنوز بر تن بسیاری از مردم این شهر باقی مانده و به سند زنده جنایت رژیم بعث عراق و حامیان آنها تبدیل شده است.
۳۱ تیر ماه سال ۱۳۶۷ برای مردم مظلوم و بی‌صدای زرده یادآور روز تلخی است که گویا گذر زمان نیز آن را به فراموشی نمی‌سپارد و وجود بیماران شیمیایی، فوت مکرر افراد روستا به‌علت مشکلات و عوارض ناشی از بمباران شیمیایی هواپیماهای بعثی و تولد فرزندان ناقص که در این روستا به امری عادی تبدیل شده است بر فراموش‌نشدنی بودن این فاجعه گواه می‌دهد.
ساعت‌های ابتدایی صبح ۳۱ تیر ماه ۱۳۶۷ صدای سه تا پنج فروند جنگنده بعثی در آسمان زرده به‌صدا درآمد. جنگنده‌های عراقی در آن روز تنها به حضور در آسمان زرده و ایجاد هراس در دل مردم اکتفا نکردند و با فروریختن چهار بمب شیمیایی اهالی این روستا را برای همیشه داغدار کردند. آن روز هر چند عمق فاجعه در ابتدا برای بسیاری از افراد همچون دفعات گذشته بود اما دودهای رنگی همچون رنگین کمان و بوی نامطبوع آن نشان از فاجعه‌ای سنگین‌تر بود.
روستای شیمیایی زرده در یک روز سیاه یکباره بیش از ۳۰درصد از ساکنان خود را از دست می‌دهد و بقیه نیز به آثار شیمیایی از جمله انواع سرطان‌های مری، ریه، معده، خون و پوست و نیز نابینایی دچار می‌شوند.
در میان آمار شهدای روز اول بمباران روستای زرده پنج کودک زیر ۱۰ سال و ۱۴ جوان زیر ۳۰ سال به شهادت رسیده‌اند و امروز نیز پس از گذشت ۲۶ سال از آن هیروشیمای کوچک مادری باید بجز درد ناشی از شیمیایی شدن خویش، درد مشکل جسمی فرزندش را نیز تحمل کند و چه حیف است که داستان حلبچه را همه می‌دانند اما داستان روستای زرده را اندک کسانی به یاد دارند.
