روستای اشتبین از توابع بخش سیه‌رود و دهستان نوجه‌مهر، در شهرستان جلفا استان آذربایجان شرقی واقع است. این روستا در ۲۵۰ کیلومتری شهر تبریز و در کنار رودخانه ارس قرار دارد. رود هراس نیز در شرق اشتبین و کوه های کیامکی دوسته شا و قازان داغی در مجاورت روستا هستند. اهالی روستا قرار گرفتن روستا میان این سه کوه بلند را علت نامگذاری آن می دانند (کلمه‌ی اوش به معنی سه و بیین به معنی میان). برخی نیز علت نامگذاری روستای اشتبین را به دلیل تشکیل شدن آن از سه آبادی هراس، سیاوشان و جعفرآباد می دانند (اوش که در زبان ترکی به معنی سه و کلمه‌ی تبین که در زبان ترکی تاتی به معنی طایفه است). اشتبین در تاریخ ۱۷ خرداد ۱۳۷۹ با شماره ثبت ۲۶۹۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
در مناطق جنوبی اشتبین آب و هوای سردو کوهستانی حاکم است و دارای زمستان سرد و پر برف می باشد و در حوالی دره‌ی ارس، هوایی گرم، معتدل و مرطوب دارد. این آب و هوا موجب رونق باغ ها در منطقه و مناظر سرسبز و زیبایی شده است.
اشتبین دارای معماری خاص است. در قدیم حالتی قلعه مانند داشته و دسترسی به آن مشکل بوده و به سبک معماری های دوره‌ی صفویه و قاجاریه ساخته شده است. خانه ها به صورت پلکانی هستند و دارای کوچه های تنگ با پله های فراوان است. تزیینات خانه ها دارای نرده های زیبا، سرستون های منقش، ارسی ها و پنجره هایی است که در شکل گیری معماری آن نقش مهمی دارند.
شغل مردم روستا دامداری و باغداری است. ازمحصولات روستا می توان به انار، انجیر، گردو، آلبالو، زردآلو، انگور، سماق، زغال اخته، ازگیل و توت اشاره کرد. عسل اشتبین نیز بسیار باکیفیت است. اهالی این روستا از سال‌های دور به تولید ابریشم نیز مشغول بوده‌اند و چندین کارگاه تولید ابریشم در این روستا وجود دارد.
از مشاهیر این روستا می توان از مرحوم سید ابوالقاسم نباتی نام برد که از موقعیت والایی در ادبیات فارسی و ترکی برخوردار است.
تعدادی کتیبه به خط ثلث مربوط به صفویان و نیز کتیبه ای از جنس سنگ مرمر مربوط به آرامگاه شخصی به نام خواجه ملک کدخدا در تاریخ ۸۴۳ قمری و سنگ نگاره های در این روستا قرار دارد که بیان کننده قدمت این روستا هستند. خانه سلمانزاده نیز از خانه‌های قدیمی داخل روستا می‌باشد که با توجه به کتیبه موجود در سردر بنا، قدمت این خانه به دوره صفوی و سال ۹۷۷ هجری قمری می‌رسد که به نام آخرین مالک آن سلمانزاده نامیده می‌شود و دارای ۳۰۵ مترمربع مساحت می‌باشد که چندین کتیبه به خط ثلث مربوط به زمان شاه طهماسب صفوی می باشد.
درگورستان قدیمی آن نیز کتیبه هایی باقی مانده است. همچنین در بین دیگر آثار تاریخی موجود در این روستا می‌توان به تعدادی از سنگ درب خانه‌های روستایی اشاره کرد که یکی از آن‌ها را مربوط به دوران سلطنت سلطان محمد خدابنده دانسته اند. این روستا یکی از معدود روستاهای استان آذربایجان شرقی است که ده‌ها کتاب و آثار تاریخی از جمله کتاب تاریخ نادری در بین مردم روستا نگه داری می‌شود.
