گبه ، صنایع دستی عشایر
گبه یک نوع زیرانداز است که به آن قالیچه خرسک هم گفته می شود. گبه مانند قالی ارزش هنری بسیاری دارد و تفاوت آن با قالی در این است که اندازه آن کوچک تر است و نسبت به قالی دارای پرزهای بلندتری است. همچنین گبه دارای شمار پود بیش تری می باشد که موجب نرم بودن گبه ها هم می شود. استفاده از گبه به دلیل ضخیم بودن در فصل سرما رایج است.
گبه یک نوع زیرانداز است که به آن قالیچه خرسک هم گفته می شود. این زیر انداز مانند قالی ارزش هنری بسیاری دارد و تفاوت آن با قالی در این است که اندازه آن کوچک تر است و نسبت به قالی دارای پرزهای بلندتری است. همچنین گبه دارای شمار پود بیش تری می باشد که موجب نرم بودن آن ها هم می شود و استفاده از آن به دلیل ضخیم بودن در فصل سرما رایج است.
این زیرانداز جز برجسته ترین صنایع دستی عشایر شهرهای مختلفی مانند بوشهر و کهکیلویه و بویر احمد است و در چهارمحال و بختیاری و فارس هم گبه بافی رواج دارد.
برای بافت گبه از هیچ نقشه ای استفاده نمی شود و به صورت ذهنی توسط بافنده به اجرا در می آید. گبه های اولیه ای با توجه به اینکه برای نیاز و مصارف شخصی تولید می شدند، عموما ساده و بدون نقش بودند. نقش اصلی گبه های ایرانی را یک مربع مستطیل و یک ردیف لوزی در وسط آن تشکیل می‌دهد که رئوس هر یک از لوزی‌ها، به رئوس لوزی‌های دیگر متصل‌است و در اصطلاح محلی کم نامیده می شود. طرح شیر و ستاره هشت پر از طرح های مورد استفاده در ایل قشقایی هستند. به طور کلی از طرح های شیر، خشتی یا قابی شکل، حوض گبه، گل گبه، ایلاتی، درخت، راه راه، خانه در هم و کف ساده در گبه بافی استفاده می شود.
دار گبه به صورت افقی است و عمدتا به شکل فارسی باف و گاهی و در بعضی مناطق به روش ترکی باف نیز تهیه شوند. شانه، قیچی، چاقو از دیگر وسایل مورد نیاز هستند. در بافت آن از نخ پنبه ای یا وسیله ی پشم خودرنگ مخلوط با موی بز استفاده می شود که پس از شستشو ریسیده و تابیده می‌شود و سپس برای بافت مورد استفاده قرار می گیرند. پود نیز از پشم گوسفند است.
حشراتی مانند بید، موریانه، سوسک و موش می توانند به گبه آسیب برسانند. آن را نباید در معرض نور مستقیم خورشید قرار داد. همچنین محیط تیره و تاریک و مرطوب هم به آن آسیب می رساند.
