لباس محلی کرمان

تا حدودی می توان گفت اکثر مردم استان کرمان مانند دیگر مناطق مرکزی ایران از قوم آریایی و فارس می باشند. اما در مواردی اقوام مختلفی  خصوصا از اقوام و عشایر ترک آسیای میانه و مغول در طی قرون گذشته به مناطق مختلفی از استان کرمان کوچ کرده اند ودر ادوار گذشته نیز طوائفی از قوم بلوچ و همچنین تعدادی از عشایر لر و لک به استان کرمان مهاجرت کرده اند.که عمدتا در مواردی معدود  هویت خود را از دست داده و قابل تشخیص نمی باشند و دلیل این موضوع معاشرت و اختلاط آن ها با افراد بومی بوده است. به همین دلیل لباس محلی کرمان شامل سه دسته محلی، بلوچی و زرتشتی می باشد.

پوشاک محلی زنان کرمان:

سرپوش های زنان کرمان:

چارقد، پیچه، چادر دلاغ، شلیت، پیرن، پیراهن شش ترک، یل، پیراهن چین پیله

چارقد: پارچه ایست چهار گوش که آن را به صورت سه گوش تا می زنند و به وسیله سنجاق قفلی که معمولا افراد غنی از سنجاق قفلی هایی استفاده می کنند که به آن گوی های طلا یا سنجاق طلا آویزان می کنند به زیر گلو محکم می شود.

پیچه: این نوع سرپوش که  از یال و دم اسب تهیه می شود مانند نقاب می باشد. پیچه به وسیله روبانی که در بالای آن قرار دارد بر روی پیشانی بسته شده و پشت سر گره زده می شود و روی آن چادر انداخته می شود.

چادر دلاغ: نام های دیگر چادر دلاغ چاقچور یا چاقشور می باشد. شلوار مانندی است که از نوک پا تا کمر را می پوشاند. پایین آن تنگ و بالای آن گشاد است. چادر دلاغ به صورت چادر عربی بدون آستین بوده که زیر آن شلوار می پوشیدند.

شلیت: نوعی دامن پرچین است که بالای آن مانند شلوار لیفه دار می باشد که دور کمر بسته می شود و شلیت روی شلوار پوشیده می شود.

پیرن: پیراهنی چین دارمی باشد که دارای یقه گرد وآستین های لوله ای یاپفی است.

پیراهن شش ترک: این نوع پیراهن در قسمت کمر تنگ و پایین تنه آن دو برابر گشاد می باشد و دارای آستین های بلند است که سر شانه چین می خورد.

یل: این نوع لباس را دختران و زنان در فصل سرما تن می کنند.

پیراهن چین پیله: جنس آن کتان می باشد و دارای یقه گرد و آستین های بلند است.

پای پوش های زنان کرمان:

ساغری، قندره، کفش های گیوه ای و گالش

پوشاک محلی مردان کرمان:

سرپوش ها مردان کرمان:

کلاه گرد نمدی، کلاه دوره ای (شاپو، کلاه پهلوی، عمامه، کلاه بافتنی (کاموایی) )

تن پوش های مردان کرمان:

پیراهن، قبا، سرداری، جلیقه و شال کمر

پیراهن: لباسی است نسبتا بلند تا بالای زانو که از دو طرف حدود ۱۰ سانتی متر دارای چاک می باشد و یقه آن ساده و گرد است. از جلو یا سر شانه دکمه می خورد، دارای آستین های گشاد و بلند می باشدکه سر مچ آن یک چاک کوچک می خورد که بر روی شلوار می افتد و مردم عامه در هنگام کار این پیراهن را داخل شلوار می نمودند.
اشراف و اعیان قسمت یقه و سر آستین ها و پایین پیراهن را با نخ های رنگی روشن نقره دوزی می کنند و با نوارهای تزئینی آن را پراقدوزی می نمایند.

قبا: کتی بلند و بدون یقه است که وقتی آن را تن می کنند یقه آن به صورت هفت یا مایل در می آمده است که به وسیله چند دکمه بسته می شد.

پاپوش های مردان کرمان:

گیوه، ساغری، ارسی، زنگال، قندر و شاپسند

پا پیچ یا مچ پیچ: این پاپوش که حدودا ۵۰ سال پیش در بین مردم کرمان رایج بود به جز نظامیان که همیشه استفاده می کردند، عامه مردم در کشاورزی و شکار یا در زمستان استفاده می کرده اند.

مچ پیچ: مچ پیچ ها که از جنس پارچه های ابریشمی یا پشمی هستند به عرض حدودا ۱۰سانتی متر و طول حدود ۴ سانتی متر بوده است و از مچ پا تا خم زیر زانو پیچیده می شود.