گروه مشاوران برندینگ فراسو
دانستنی‌هامتفرقه

بیماری تب شالیزار

بیماری تب شالیزار که به تب برنج، تب شالیکاران و با نام علمی لیتوسیپروز معروف است با تب و لرز و سر درد شروع می‌شود و در مراحل شدیدتر علائم دیگری مثل یرقان و نارسایی کلیه به آن افزوده می‌شود.

بیماری تب شالیزار که به تب برنج، تب شالیکاران و با نام علمی لیتوسیپروز معروف است با تب و لرز و سر درد شروع می‌شود و در مراحل شدیدتر علائم دیگری مثل یرقان و نارسایی کلیه به آن افزوده می‌شود.

لپتوسپیروز یک بیماری باکتریایی است که از طریق نوعی انگل فنری شکل در آب از پوست خراشیده، چشم و غشاهای مخاطی به ویژه در فصل بهار و تابستان وارد بدن انسان می شود.

همچنین این بیماری از سال ۱۳۷۷ ابتدا در استان گیلان شروع شد و به ‌تدریج به سمت استان مازندران و گلستان گسترش پیدا کرد.

عامل بیماری یک باکتری است که از طریق ادرار حیوانات آلوده مثل گاو و گوسفند و بعضی از جوندگان مانند موش وارد آب‌ها و محیط اطراف می‌شود و اگر فردی با پای برهنه خصوصا زخمی وارد این آبها شود و یا دست خود را در این آبهای آلوده بشوید و یا در آن شنا کند عامل بیماری وارد بدن وی شده و پس از حدود یک هفته علائم بیماری ظاهر می‌شود.

دست زدن به طناب آلوده حیوان و یا فضولات آن و همچنین تماس با علفهای آلوده نیز می‌تواند موجب انتقال بیماری شود.

مهمترین منبع آلودگی، ادرار حیوان مبتلا، جنین سقط شده، بافت های آلوده، ترشحات و شیر آلوده به طور مستقیم یا پس از آلودگی محیط از راه‎های انتقال تب شالیزار است.

شیوع بیماری لیتوسیپروزدر استان‌های شمالی کشور؛ گیلان، مازندران و گلستان بیش از بقیه استان ها  می باشد.

این بیماری مخصوص جوامعی است که غالب افراد آن به کشاورزی و ماهیگیری اشتغال دارند. و اراضی شالیزاری و آب‌های سطحی مهم‌ترین عامل انتقال این بیماری محسوب می‌شوند.

البته به یاد داشته باشیم که بیماری تب شالیزار فقط شالیزاران را درگیر نمی‌کند و کسانی که بدون رعایت مسائل بهداشتی با حیوانات در تماس هستند نیز در معرض خطر این بیماری قرار دارند.

در زمان دروی برنج معمولا دست و پای کشاورزان توسط ساقه‌های برنج زخمی می‌شود. آنها در این مواقع دست و پای خود را نباید با آب‌های اطراف مزرعه یا چاله‌های ایجادشده شست‌وشو دهند. این آب‌ها ممکن است آلوده به ادرار جوندگان و حیوانات بوده و باعث ابتلا به این بیماری شود.

راههای پیشگیری از بیماری تب شالیزار

۱-از شنا کردن در آبهایی که به سالم بودن آن مطمئن نیستید خودداری کنید.

۲-از راه رفتن با پای برهنه در آبهای رود خانه، چاله ها و گودالها خودداری کرده و در این آبها چیزی نشوئید.

۳-در محیط‌هایی که گاو و گوسفند نگهداری می‌شود و یا به منظور چرا کردن در آن وارد می‌شوند با پای برهنه وارد نشوید و به علف‌های آن دست نزنید، در مواقع ضروری استفاده از دستکش الزامی است.

۴-وجود هر نوع زخم و یا خراش در دست و پا را جدی گرفته و از فروبردن آنها در آبهای آلوده و یا وارد شدن با آنها بدون محافظ در زمین های کشاورزی پرهیز کنید.

۵-در زمان درو کردن برنج معمولا درست و پای کشاورزان با ساقه های برنج زخمی می شود. در این موقع نباید دست و پای خود را توسط آبهای اطراف مزرعه و یا چاله های ایجاد شده شست و شو داد. زیرا این آبها ممکن است آلوده به ادرار جوندگان و حیواناتی که در آن حوالی قرار دارند باشد و باعث ابتلا به بیماری شود.

از مهمترین راه­های پیشگیری این بیماری، ایجاد فاضلاب در محل زندگی دام­ها و خشک کردن به موقع آنها می باشد.

علائم بیماری تب شالیزار

با توجه به شیوع این بیماری در فصول بهار و تابستان لازم است  پزشکان شاغل در مناطق شمالی کشور در هنگام معاینه بیماران حتی با علائم سرما‌خوردگی تب شالیزار را در ذهن داشته و در رابطه با محیط کار سوالات تکمیلی را پرسیده و بررسی های مفید برای رد این بیماری را انجام دهند.

ممکن است بیماران ابتدا دچارتب و لرز، درد شدید عضلانی، سر درد مداوم، تهوع و استفراغ و اسهال مراجعه نمایند که با گذشت چندین روز و در اواخر بیماری، با نا‌رسایی کلیه مواجه خواهند شد .

۰%

امتیاز کاربر: اولین نفر باشید !
نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا