آبیاری شیاری شامل مجاری کوچک و کم عمقی هستند که در مزرعه ایجاد می شود تا آب را ضمن نفوذ به انتهای مزرعه برساند و ممکن است در امتداد یا عمود بر شیب احداث شود. این روش آبیاری نیز جز روش های آبیاری سطحی است. برای گیاهان ردیفی به کار می رود. معمولا به شکل سهمی با شیب جانبی در حدود ۱ تا ۲ به ۱ احداث می شود. فاصله بین خطوط کشت که همان عرض شیار است بستگی به نوع گیاه دارد.
این روش برای گیاهان حساس به غرقاب شدن، خاک های منوسط تا ریز بافت با طرفیت نگهداری آب قابل استفاده نسبتا بالا و هدایت عمودی و افقی مناسب قابل کاربرد است.
شیب شیار عموما کمتر از ۱/۰ درصد پیشنهاد می شود اما تا ۳/۰ نیز قابل کاربرد است.
مزایا
- اگر زمین به نحوی فراهم و آماده سازی گردد و عملیات مدیریتی نیز اجرا شود راندمان کاربرد متوسط تا بالایی به دست می آید.
- انواع گیاهان را می توان بدون تغییر عمده در Layout، طراحی و عملیات کشاورزی کشت نمود.
- هزینه و سرمایه اولیه تسطیح و شکل دادن زمین نسبت به عملیات معمول چندان زیاد نیست.
- در خاک هایی که سله می بندند نیز این روش قابل کاربرد است زیرا جریان جانبی آب را به داخل خاک نفوذ می دهد.
- خاک با ساقه گیاه تماس ندارد در نتیجه پوسیدگی طوقه روی نمی دهد.
- وقتی شیب مزرعه مناسب باشد و امکانات خروج آب اضافی فراهم شده باشد، به خوبی زهکشی می شود.
- شدت نفوذ اولیه در شیارهای آبیاری نشده بیشتر است.
محدودیت ها
- در شیب های تند، بارندگی با شدت و حجم زیاد موجب فرسایش خاک یا صدمه به گیاه می گردد.
- تا تکمیل آبیاری، هرز آب ایجاد می شود.
- برای دستیابی به یکنواختی پخش تلاش بیشتری نیاز است.
- املاح آب و خاک در دیواره ها تجمع یافته یافته موجب کاهش محصول می گردد.
- در خاک های درشت دانه، نفوذ جانبی کافی نخواهد بود.
- برای داشتن شیار یکنواخت نیازمند تسطیح و شیب بندی زمین است.
