روش صحیح پرورش شاهی
شاهی یکی از نسبتاً ساده‌ترین گیاهانی است که می‌توانید پرورش دهید. شاهی بومی اروپا و شاید غرب آسیا است و به احتمال زیاد بومی ایران می‌باشد. سابقه کشت آن به ۲۰۰۰ سال پیش می‌رسد.
شاهی گیاهی علفی و یکسالۀ کم عمر می باشد.
گیاه شاهی دارای برگ های بیضی شکل ، بدون کرک و دندانه ، رنگ سبز مایل به آبی و مزه تند و تیز است.
ارتفاع بوته های آن به ۵۰ – ۳۰ سانتیمتر می رسد.
شاخه های فرعی از بالای ساقه اصلی جدا می شوند.
گل های این گیاه به رنگ سفید ظاهر می گردند.
گیاه شاهی توقع چندانی به شرایط اقلیمی و نوع خاک ندارد.
خاک های ترجیحی گیاه شاهی از نوع بافت متوسط ، غنی و زهکش دار هستند.
شاهی یک سبزی فصل خنک است.
این گیاه بسیار سریع رشد می کند.
این گیاه را می توان در فاصله بهار تا پائیز در مکان های نیمه سایه تا آفتابگیر کشت نمود.
کشت شاهی در مناطق سردسیری در اوایل بهار و پس از رفع خطر سرمای آخر فصل انجام می پذیرد.
کاشت شاهی در مناطق گرمسیری در پائیز انجام می گیرد.
بذور آن را در ردیف هایی با فاصله ۴۰ – ۳۰ سانتیمتر و با فواصل بوته ای ۵ – ۳ سانتیمتر می کارند.
مقدار بذور مصرفی ۱۲ – ۸ کیلوگرم در هکتار است.
جوانه زنی بذور شاهی طی ۲ – ۱ روز صورت می پذیرد.
بهتر است کاشت بذور آن را در تاریخ هایی با فواصل زمانی ۱۵ – ۱۰ روز انجام داد زیرا عمر آن کوتاه است و سریعا به پایان مرحله بهره برداری می رسد.
شاهی با آغاز گرم شدن هوا سریعا به گلدهی و بذردهی می افتد و از مرغوبیت برگ هایش کاسته می گردد.
توصیه های کودی گیاه شاهی عبارتند از:
- کود آلی پوسیده ۴۰ – ۲۰ تن در هکتار قبل از کاشت
- کود شیمیایی ازته ۱۰۰ کیلوگرم در هکتار در طی دو مرحله
- کود شیمیایی فسفره ۸۰ کیلوگرم در هکتار در زمان کاشت
- کود شیمیایی پتاسه ۸۰ کیلوگرم در هکتار در زمان کاشت
برداشت این گیاه ۶ – ۴ هفته پس از کاشت امکان پذیر می باشد.
بالاترین کیفیت محصول در چین اوّل حاصل می آید.
برداشت آن را می توان به صورت گیاه کامل و با کندن بوته ها از زمین انجام داد و یا اینکه برگ های رشد یافته را از ارتفاع ۲ سانتیمتری سطح زمین قطع نمود سپس با افزودن کود س ر ک و آبیاری برای برداشت بعدی آماده ساخت.
شاهی معمولاً ۲ ماه پس از کاشت به گلدهی می نشیند.
منبع:
پرورش سبزی و صیفی– تالیف: اسماعیل پورکاظم
