آلودگی باکتریایی آغوز
باکتری‌ها در آغوز ممکن است به ایمونوگلوبولین های آزاد در لومن روده‌ها متصل شوند یا مستقیما جذب شده و مانع از انتقال مولکول‌های ایمونوگلوبولین‌ها از طریق سلول‌های پوششی روده شده و درنتیجه‌ی با جذب غیر فعال ایمونوگلوبولین‌های آغوز تداخل ایجاد می‌کنند. در مطالعه‌ای کنترل شده نشان داده شده که به
گوساله‌های تازه متولد شده ۳.۸ لیتر آغوز پاستوریزه شده (۶۰ درجه سانتیگراد به مدت ۶۰ دقیقه) یا ۳.۸ لیتر آغوز خام خورانده شده است، تعداد کل باکتری‌ها در آغوز دو گروه به ترتیب ۸۱۳cfu/ml و ۴۰۷۳۸cfu/ml بوده است. هرچند که حجم، زمان‌بندی و کیفیت آغوز خورانده شده در دو گروه تفاوتی با یکدیگر نداشته، در گوساله‌هایی که آغوز پاستوریزه دریافت کرده بودند، میانگین غلظت سرمی IgG در ۲۴ ساعت اول (۲۲.۳ mg/ml) به طور معنی داری بیشتر از گوساله‌هایی که آغوز خام دریافت کرده بودند (۱۸.۱ در mg/ml) گزارش شده است. این افزایش به کاهش تداخلات باکتریایی در جذب IgG در روده‌ها نسبت داده می‌شود، که نتیجه‌ی آن افزایش جذب IgG در گوساله‌هایی که آغوز پاستوریزه دریافت کرده‌اند (۳۵%) در مقابل آنهایی که آغوز خام دریافت کردند (۲۷%) بوده است . روش‌های پیشگیری یا کاهش آلودگی باکتریایی آغوز در قسمت بعدی مورد بحث قرار گرفته است.
استراتژی‌های مناسب برای پیشگیری از آلودگی باکتریایی آغوز
گرچه آغوز منبع مهمی از مواد مغذی و فاکتورهای ایمنی است، میتواند به عنوان یکی از ابتدایی‌ترین برخوردهای گوساله‌های شیری با عوامل عفونی مانند مایکوپلاسماها[۱]، مایکوباکتریوم آویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس[۲]، کلی‌فرم‌های مدفوعی[۳] و گونه‌های سالمونلا[۴] نیز باشد. این برخورد از این نظر حائز اهمیت است که باکتری‌های بیماری‌زای آغوز می‌توانند باعث بیماری‌هایی مانند اسهال[۵] و سپتی سمی[۶] شوند و همچنین این باکتری‌ها ممکن است با جذب ایمونوگلوبولین‌ها تداخل ایجاد کنند. شمارش تام باکتریایی[۷] (TPC) آغوز تازه‌ای که به گوساله‌ها داده می‌شود باید، کمتر از cfu/ml 100000 و تعداد تام کلی‌فرم‌های آن کمتر از cfu/ml 10000 باشد. متاسفانه میانگین تعداد باکتری‌ها در آغوزی که به گوساله ها در مزارع تجاری داده می‌شود عمدتا از این حدود فراتر می‌رود. در مطالعه‌ای در گله های ویسکانسین[۸]، ۸۲% از نمونه‌های تست شده از حد بالایی محدوده تعیین شده‌ی cfu/ml 10000 تعداد تام باکتری‌ها (TPC) بیشتر بوده است. بخش بعدی تکنیک‌های مدیریتی برای کاهش آلودگی باکتریایی آغوز را توضیح می‌دهد.
پیشگیری از آلودگی آغوز در حین جمع آوری، ذخیره سازی و خوراندن آن
روش‌های کاهش خطر رویارویی گوساله ها با عوامل بیماری‌زا شامل اجتناب از مصرف آغوز گاوهایی که به عوامل ناشناخته آلوده شده‌اند و نیز جلوگیری از مخلوط شدن آغوز های خام می‌شود. به علاوه تمامی فعالیت‌ها باید مراحلی را جهت اجتناب از آلودگی در حین فرآیندهای جمع آوری، ذخیره سازی و خوراندن آغوز داشته باشند. در مطالعه‌ای بر روی جمع آوری و خوراندن آغوز در یک گله شیری، تعداد کل باکتری های (TPC cfu/ml) آغوز هنگامی که مستقیما از غدد شیری گرفته شده بود خیلی کم یا صفر (میانگین هندسیپستان TPC=27.5 cfu/ml) بوده است و آلودگی معناداری هنگامی که شیردوشی درون سطل انجام شده است رخ داده است (میانگین هندسیسطل TPC=97724cfu/ml) . این نتایج بر اهمیت کاهش آلودگی آغوز با روش‌هایی مانند آماده کردن مناسب پستان ها قبل از جمع آوری آغوز، شیردوشی در سطل های تمیز و بهداشتی و حمل و نقل آغوز در مخزن‌ها یا وسایل خوراندن تمیز و بهداشتی، تاکید می‌کند.
به حداقل رساندن باکتری‌های رشد یافته در آغوز ذخیره شده
در صورتی که شیر یا آغوز در هوای گرم ذخیره شود، باکتری‌ها به سرعت در آن تکثیر می‌یابند. مگر اینکه آغوز بلافاصله بعد از دوشش مصرف شود. برای نگهداری آغوز باید ظرف یک ساعت بعد از دوشش آن را فریز [۹] کرده و یا در یخچال نگهداری نمود. آغوز فریز شده تا یک سال قابل مصرف است البته این در صورتی است که از ذوب شدن و منجمد شدن مجدد آن جلوگیری شود. وقتی که آغوز از حالت فریز خارج می‌شود، نباید تحت گرمای بیش از حد قرار بگیرد (دمای بالاتر از ۶۰ درجه سانتیگراد یا ۱۴۰ درجه فارنهایت[۱۰]) چرا که در این حالت، برخی از ایمنوگلوبولینهای آغوز از بین می‌روند. یکی از موارد انتخابی تولید کنندگان، استفاده از آغوز تازه است که میتواند در یخچال قرار گرفته باشد یا نباشد، در این موارد می‌توان از مواد محافظت کننده مانند پتاسیم سوربات[۱۱] استفاده کرد.
سطح IgG در آغوز یخچال گذاری شده برای حداقل یک هفته ثابت است. میانگین باکتری‌های موجود در این نوع آغوز ممکن است بعد از گذشت دو روز از یخچال گذاری فراتر از حد مورد قبول باشد (>100000 cfu/ml ). این در حالی است که اگر این آغوز با مواد محافظت کننده مانند پتاسیم سوربات ۰.۵% همراه باشد، پس از یخچال گذاری شمار باکتری های موجود در آن بعد از ۶ روز به ۱۰۰۰۰۰ cfu/ml می‌رسد.
پاستوریزه کردن آغوز
روش مفید دیگر برای کاهش میزان باکتری موجود در آغوز، پاستوریزه کردن است. در مطالعات اولیه پاستوریزه کردن آغوز، به مانند شیر، از دمای بالا استفاده می‌شد (۶۳ درجه سانتی گراد به مدت ۳۰ دقیقه و یا ۷۲ درجه سانتی گراد به مدت ۱۵ ثانیه). نتایج حاصل از این روش چندان مورد پذیرش واقع نشده است چراکه با فشرده و منجمد کردن آغوز همراه بوده که منجر به تغییر شکل[۱۲] یک سوم IgG شد. مطالعات اخیر به استفاده از دمای پایین و مدت زمان بیشتر (۶۰ درجه سانتی گراد به مدت ۶۰ دقیقه) جهت تولید آغوز پاستوریزه با میزان IgG بالا توصیه می‌شود. در این حالت پاتوژن‌های مهم مانند اشریشیا کلای، سالمونلا اینتریتیدیس، مایکوپلاسما بوویس و مایکوباکتریوم اویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس کاهش می‌یابند. در یک مطالعه فارمی دارای گروه کنترل، گوساله‌هایی که با آغوز پاستوریزه شده (۶۰ درجه سانتی گراد به مدت ۶۰ دقیقه) تغذیه شده‌اند، شمار باکتری‌های آغوز به شکل معنی‌داری کاهش یافته است. همچنین سطح IgG سرم در ۲۴ ساعت اول به شکل معنی‌داری بیشتر از گوساله‌هایی بوده است که با ۳.۸ لیتر آغوز تغذیه شده‌اند.
اگر آغوز در یک مخزن فاقد آلودگی ذخیره شده باشد، مدت زمان نگهداری آغوز پاستوریزه در یخچال به ۸ تا ۱۰ روز افزایش می‌یابد. میزان سوددهی اقتصادی و تاثیر بر سلامت در کوتاه مدت و بلند مدت در مورد گوساله‌هایی که با آغوز پاستوریزه تغذیه شده‌اند هنوز در دست بررسی است.
منبع: damasahhre.com.
امتیاز کاربر:
اولین نفر باشید !
