چنته نیز بر اساس طرح گلیم

چنته نوعی کیف دسته‌دار است که در گذشته چوپان‌ها برای حمل وسایل خود از آن استفاده می‌کردند. مراحل تولید چنته شبیه به مراحل تولید جاجیم است و آن را با دستگاهی به نام کرک‌چال تولید و با گل‌های کاموایی و مهره تزیین می‌کنند. روستای لفور، از توابع سوادکوه، محل تولید چنته است.

بافت چنته مانند بافت قالی است. اگر نوع آن از پلاس یا گلیم باشد، مانند زیراندازها بافته می‌شود. پس از پایان بافت چنته آن را دو تا می‌کنند و مانند کیسه به نحوی می‌دوزند که طرف بالای آن باز بماند و پشت قالی به طرف داخل کیسه دوخته شود.

لبه دهنه چنته را دو تا می‌کنند و به سبک شیرازه می‌دوزند و مهر می‌شود، سپس آن را با قیطان رنگی در سه طرف تزیین می‌کنند. بافت چنته و نوع مواد اولیه آن کاملا مانند قالی و ورنی است و تنها تفاوت آن در ابعاد و اندازه آن است.

برای بافت چنته باید ابتدا جاجیم ببافیم به این صورت که گلوله نخ را به وسیله چرخ نخ ریسی روی «ماسوره» قرار دهیم و ماسوره را داخل «مکوه» قرار داده و مکوه را از بین تارها رد کنیم و با هر بار رد کردن مکوه از بین تارها بوسیله « شونه » آن را ضربه بزنیم تا نخ یا پود در کنار هم قرار بگیرند و محکم شوند.

وقتی ۳۰ سانتیمتر از جاجیم بافته شد آن را دور چوبی به نام نوعرد جمع می‌کنیم و هنگامی که ابعاد مورد نظر بافته شد آن را برش می‌هیم چون عرض جاجیم ۵۰ الی ۸۰ سانتیمتر است در صورت لزوم چند تکه از آن را با هم وصل می‌کنیم و مورد استفاده قرار می‌دهیم.

انواع نقشه‌های جاجیم لته لته، کرگ چک، چهار دستمالی، رخته ای، شتر گردن، چشم بلبل، ول تیرمه، گرد گل است که بافت جاجیم ساده همان لته لته بوده که برای درست کردن جاجیم‌های طرح دار و نقش و نقوش‌دار پس از رد کردن سه تا چهار پود از بین تارها نقوش را بر اساس نقشه اجرا می‌شد.

چنته نیز بر اساس طرح گلیم بافته می‌شود و در نهایت در انهای آن با منگوله‌های تزیینی و خود نخ تزیین می‌شود.