کم آبیاری نوعی مدیریت آبیاری

آبیاری فرایندی است که به واسطه ی آن آب در اختیار گیاه قرار می گیرد. زمانی که آب مورد نیاز گیاه در تمام مراحل رشد گیاه در اختیارش قرار بگیرد و گیاه به تنش آبی برخورد نکند آبیاری کامل صورت گرفته است. این شرایط برای مناطقی که آب کافی در دسترس دارند قابل اعمال است اما در اکثر موارد نیز ما با مشکل کم آبی مواجه هستیم. برای حل این مشکل از کم آبیاری استفاده می شود که نوعی مدیریت آبیاری است.

ضرورت اجرای این نوع آبیاری در مناطقی است که آب به اندازه کافی برای همه ی زمین های زراعی قابل کشت وجود ندارد. بنابراین در مناطقی که زمین کشاورزی برای توسعه اراضی وجود ندارد و یا آب عامل محدود کننده تولید نیست، کم آبیاری ضرورتی ندارد. در این نوع مدیریت آبیاری، نیاز آبی گیاه به طور کامل تامین نمی گردد، بلکه بخشی از آب مورد نیاز گیاه با روش های مختلف در اختیار گیاه قرار نمی گیرد. به طور طبیعی عملکرد گیاه در این شرایط نسبت به آبیاری کامل کمتر خواهد بود. اما با توجه به این که امکان افزایش سطح زیر کشت آبی از آب صرفه جویی شده وجود دارد، تولید کل نیز افزایش می یابد. در مدیریت کم آبیاری توجه به این نکته حائز اهمیت است که کاهش آب (مقدار و زمان) باید طوری برنامه ریزی شود که حداقل تاثیر در کاهش عملکرد گیاه را داشته باشد.

برای مثال می توان این آبیاری را زمانی اعمال کرد که گیاه در مرحله ای از رشد باشد که در مقابل کاهش آب تاثیر پذیری کمتری داشته باشد زیرا که واکنش گیاه در مقابل کم آبی در تمام مراحل رشد یکسان نیست.کاهش بخشی از آب مورد نیاز گیاه در هر مرحله از آبیاری، آبیاری یک در میان شیارها و طولانی کردن فواصل آبیاری از روش های مختلف کم آبیاری هستند.