مزایا و محدودیت های آبیاری کابلی
آبیاری کابلی نوعی روش آبیاری سطحی است که با استفاده از لوله های دریچه دار شیارهای طولانی را آبیاری می کند.
آبیاری کابلی نوعی روش آبیاری سطحی است که با استفاده از لوله های دریچه دار شیارهای طولانی را آبیاری می کند. در بالادست مزرعه یک لوله آبرسان شیب دار در جهت عرضی نصب می شود. در داخل آبرسان توپی قرار دارد که به وسیله یک کابل به یک قرقره مستقر در ابتدای لوله متصل می گردد. توپی در داخل لوله با سرعت مشخص و با نیروی فشار آب به سمت پایین دست حرکت می نماید. در مکانی که توپی مستقر است مسیر آب به سمت پایین دست بسته شده و به دلیل شیب لوله آب در قسمت بالادست لوله باعث پر کردن لوله می شود. در جدار لوله و به فواصل معین خروجی های تعبیه شده که آب به وسیله این خروجی ها به داخل شیارهای مزرعه منتقل می گردند. فرصت نفوذ آب در سیستم آبیاری کابلی کمتر از بقیه روش های آبیاری سطحی (آبیاری کرتی، آبیاری شیاری، آبیاری نواری) است و بنابراین بیش ترین کاربرد این نوع سیستم در خاک های متوسط و سنگین است.
مزایای آبیاری کابلی
- به دلیل اتوماتیک بودن سیستم هزینه کارگری آن کم است
- نیازی به تنظیم دبی خروجی ها ندارد
- با تنظیم سرعت حرکت توپی، مقدار آب کاربردی می تواند با خصوصیات خاک و نیاز گیاه منطبق گردد
- کاهش میزان رواناب با افزایش سرعت پیشروی آب و کاهش جریان ورودی پس از کامل کردن مرحله پیشروی و در نتیجه افزایش راندمان آبیاری
- به دلیل اتوماتیک بودن سیستم، میزان رواناب به سادگی قابل برگشت و می تواند استفاده مجدد قرار گیرد
معایب آبیاری کابلی
- عدم یکنواختی در توزیع آب به دلیل نابرابری زمان های پیشروی آب در مجموعه های تحت آبیاری
- پیچیدگی اجرا و راهبری سیستم و به همین دلیل در دنیا کاربرد کمی دارد
