«آب سبز» تجویز نجات بخش تشنگی کشاورزی در گیلان

به گزارش ایرنا، گیلان بزرگترین تولید کننده ارقام بومی و با کیفیت برنج در کشور به شمار می‌آید که با ۲۳۸ هزار هکتار اراضی شالیزاری، رتبه اول کشور را از لحاظ سطح زیرکشت و همچنین رتبه دوم تولید برنج را به خود اختصاص داده است، بیشترین اراضی شالیکاری این استان در شهرستان‌های رشت و صومعه سرا واقع است.

ارقام هاشمی، علی کاظمی، صدری، حسنی و دیلمانی جزو رقم‌های کیفی و ارقام گوهر و سپیدرود جزو رقم‌های پرمحصول است که در شالیزارهای گیلان کشت می‌شود. بیشترین رقم‌های کشت شده برنج در این استان، رقم‌های کیفی هاشمی و علی کاظمی است که افزون بر ۸۵ درصد محصول برنج گیلان را شامل می‌شود.

اما با این میزان بارش بخش قابل توجهی از شالیزارهای گیلان در حوزه آبریز سفیدرود قرار داشته و از این رودخانه ارتزاق می کنند. با توجه به اینکه قسمتی از فصل رویش محصول برنج مربوط به فصل تابستان بوده و همزمان طی سالهای اخیر با کاهش آبدهی رودخانه سفیدرو و بارندگی های بهاره و تابستانه مواجه هستیم، بخش کشاورزی پرباران ترین استان کشور نیز با مشکل تشنگی دست و پنجه نرم می کند.

اما مسئولان و کارشناسان حوزه کشاورزی معتقد هستند که در چنین شرایطی استفاده از آب سبز یکی از شیوه های سنتی و حتی نوین برای ذخیره نزولات جوی و بهره‌مندی از آن برای بخش کشاورزی راهکاری نجات بخش است.

طی چرخه هیدرولوژی، منابع آب به ۲ دسته ” آب آبی” و “آب سبز” تقسیم می ‌شوند. آب‌ های زیرزمینی و آب ‌های سطحی مجموعاً آب آبی را تشکیل می ‌دهند، در حالی که به رطوبت خاک در مناطق غیر اشباع را آب سبز می‌ نامند؛ آب باران بعد از نفوذ در خاک و پیش از اینکه به منطقه اشباع برسد آب سبز را تشکیل می ‌دهد.

به طور دقیق‌تر میتوان آب آبندانها را یه عنوان آب سبز دانست که البته در این خطه از شمال کشور دارای سابقه ای طولانی برای کشاورزی است. آب سبز در مقایسه با آب آبی منبع بزرگ‌تری از نظر حجم ذخایر آب شیرین و مشارکت در تولید مواد غذایی است زیرا طبق آمارها و گزارشات ۶۵ درصد از نزولات آسمانی به آب سبز و باقی به آب آبی تبدیل می‌شود.

براساس آمار رسمی ۸۷۰ پهنه با بیش از یکهزار و ۸۰۰ قطعه آب‌بندان در استان گیلان وجود دارد که مساحت این آب‌بندان‌ها به هشت هزار و ۵۰۰ هکتار می‌رسد.