تأثیر پرورش بوقلمون بر روی زندگی زنان خانه دار هندی

همسرش کارگر یک کارخانه است و درآمد او حتی برای روشن نگه داشتن اجاق آشپزخانه هم کافی نیست. پرورش بوقلمون نه تنها در تأمین نیازهای مالی به کمک Patima آمده بلکه به او این اعتماد به نفس را داده که زن ها به هیچ وجه کمتر از مردها نیستند!
Patima می گوید: “مدت دو سال است که به کار پرورش بوقلمون مشغول شده ام زندگی ام تغییر کرده و به من در تأمین نیازهای خانواده و فرزندانم کمک کرده است.” همچنان که از احساس خود می گوید اعتماد به نفس را می توان در چشمانش دید.
Patima تنها نیست. طبق آمار بیش از ۱۰۰۰ پرورش دهندۀ بوقلمون در این ایالت وجود دارد که ۷۰ درصد آنها زن هستند. دکتر Sudip Sahoo مدیر بازاریابی شرکت توسعۀ دام بنگال غربی می گوید: “در واقع دولت روستانشینان را تشویق به پرورش بوقلمون برای تأمین معاش کرده است. هدف این است که آنان به خود متکی باشند. ما از افراد علاقمند دعوت کردیم و جوجه های یک روزۀ بوقلمون را به قیمت ۸۵ روپیه (۱.۱۹ دلار) به آنها فروختیم و از آنها خواستیم تا به پرورش بوقلمون در حیاط خانه هایشان مشغول شوند.”  وی افزود: “روستائیان تا ۷ ماه آتی به پرورش بوقلمون ها مشغول بودند و بعد از این مدت، این پرندگان که با ۶ – ۷ کیلوگرم رشد کامل خود را کرده بودند را به قیمت ۲۵۰ روپیه / کیلوگرم از آنها خریداری می کردیم.”
زنان به منظور درآمدزایی گروههای خودجوش تشکیل دادند
Patima می گوید او نیز به همراه ۵ زن دیگر روستایی از دو گروه خودجوش زنان در سال ۲۰۱۷ شروع به این کار کردند. “دولت ۲۰ جوجه برای پرورش به ما داد. ما یک لانه در حیاط خانه مان برای آنها درست کردیم و کارمان را آغاز کردیم. دورۀ اول پرورش جوجه ها در ۶ ماه به پایان رسید و ما پرندگانمان را به دولت فروختیم. بعد از کسر تمام هزینه ها ما ۲۸,۰۰۰ روپیه (۴۰۰ دلار) به دست آورده بودیم. درآمد بدست آمده به ما انگیزه می داد تا باز هم برای دورۀ بعدی جوجه خریداری کنیم.”
اغلب زنان انگیزۀ خود را برای پرورش بوقلمون از Mamata Nadu زنی ۴۸ ساله بدست آوردند که نزدیک به ۳ دهه خانه دار بود. او می گوید: “شرایط وحشتناک اقتصادی خانواده ام مرا وادار کرد تا به فکر تأمین معاش باشم. ما که شدیداً ناامید و به دنبال راه حل بودیم با ایدۀ پرورش بوقلمون آشنا شدیم.”
ایدۀ پرورش بوقلمون به منظور امرار معاش، توسط یک مرکز علمی در بنگال در سال ۲۰۱۶ میلادی شروع شد و در واقع محققین بر این باور بودند که این راه می تواند منبع کسب درآمد مناسبی برای روستائیان و حاشیه نشینان باشد. به گفتۀ یکی از کارشناسان پرورش بوقلمون: “ما این پروژه را با تشکیل ۶ گروه خودجوش در حومه و حاشیۀ شهر آغاز کردیم و به آنها پرورش بوقلمون را آموزش دادیم. آنها با گرفتن وام بانکی با ۲۵۰ جوجه برای پرورش آغاز کردند. تلاش های فشرده و متمرکزی در جهت تغذیۀ علمی، انگل زدایی، و پیشگیری از بیماری در جوجه هایی که تحت سیستم نسبتاً فشرده ای پرورش می یابند، ارائه شد. به دنبال آن و به منظور فروش بوقلمون ها ما آنها را با گروههای بازاریابی ارتباط می دادیم.”
مرکز علمی پرورش طیور در سال ۲۰۱۷ میلادی کار خود را با روستای بالرامپور آغاز کرد. به گفتۀ این مرکز “ما به آنها پرورش بوقلمون و همچنین کشت خوراک ارزان تر را آموزش دادیم تا هزینه های تولید را برای آنان پایین آورده باشیم. زنان این روستا اکنون خود یک کارشناس هستند.”
افزایش تقاضا
Sahoo با اشاره به افزایش تقاضا برای گوشت بوقلمون در بنگال غربی می گوید: “طی چند سال اخیر تقاضا برای گوشت بوقلمون چند برابر شده به خصوص در اعیاد و جشن ها. رستوران ها هم این گوشت را بیشتر سرو می کنند. به هر حال در مقایسه با گوشت قرمز، گوشت بوقلمون سالم تر است و چربی کمتری دارد.”