تضمین امنیت غذایی با قرنطینه، پیشگیری و مبارزه با عوامل خسارت‌رسان به باغات و مزارع

به گزارش خبرنگار ایانا در استان کرمان، در جلسه کارگروه گیاهپزشکی استان که با حضور مهندس چنگلوایی مشاور وزیر جهادکشاورزی ورئیس سازمان حفظ نباتات کشور برگزار شد، چنگلوائی ، کارشناسان گیاهپزشکی، کارشناسان مدیریت حفظ نباتات و مدیران مرتبط با حفظ نباتات را سربازان امنیت غذائی دانست و افزود: سالانه در دنیا قریب به ۳۵ تا ۴۰ درصد محصولات کشاورزی توسط عوامل زیان رسان از بین می روند که در ایران این حدود ۲۵ تا ۲۸ میلیارد ریال برآورد شده است.

وی افزود: ۶۰۷ عوامل خسارت رسان وجود دارد و باغات بیشترین ظرفیت خسارت دیدن را دارند که تا میزان ۷۸ درصد عنوان شده است.

وی اظهار کرد: بهترین شیوه پیشگیری، جلوگیری از ورود آفت به مناطق است که بعضا” با ورود نهالهای آلوده صورت می گیرد و شبکه های پیش آگاهی با رصد و اعمال مدیریت زمینه پیشگیری را فراهم و در نهایت با به حداقل رساندن استفاده از سموم با روش های بیولوژیک، فیزیکی و تلفیقی با آفات مبارزه می گردد.

چنگلوائی اظهار کرد: این خسارت ها امنیت غذایی را شکننده می کند و این امر ارزش کار سربازان امنیت غذایی را می رساند.

وی ابراز کرد: در دنیا به طور متوسط در هر هکتار ۲.۸ کیلوگرم سم مصرف می شود و در کشور ما حدود ۲.۱ تا ۲.۲ کیلوگرم مصرف می شود یا به ازای هر کیلوگرم محصول تولیدی تا ۰.۶ گرم درجهان سم مصرف می شودواین  در ایران ۰.۳۵ گرم است یعنی نصف مصرف دنیا که با تلاش سربازان امنیت کاهش مصرف سم اتفاق افتاده است .

چنگلوائی تصریح کرد: در سال گذشته و دو سه ماهه اول سالجاری تغییر اقلیم و بارش زیاد موجب هجوم ملخ و زنگ گندم شدکه مبارزه با زنگ گندم قریب به ۴ برابر سال گذشته بود و مبارزه با سن نیز در مقایسه با سال گذشته قریب به دو برابر شد.

 وی افزود: در استان شاهد بروز آفات خطرناکی هستیم که اگر مدیریت نشود، می تواند موجودیت کشاورزی را به خطر بیندازد مثلاًملخ تحت عنوان خطرناک ترین آفت کشاورزی محسوب شده و تولید مثل آن و ظرفیت گروهی زیادی که دارند و هم وزن خودشان در روز می خورند که اگر در درصد پایین مقابله صورت نگیرد، مشکل ساز می شود.

وی بیان داشت: بدون اجازه سازمان حفظ نباتات اجازه فروش سم به هیچ کارخانه تولیدی داده نمی شود و بدون ثبت در سامانه اجاره توزیع داده نمی شود.

چنگلوائی  تصریح کرد: امنیت غذایی بزرگترین دغدغه دولتهاست و متاسفانه حالت شکننده دارد و محدودیت منابع تولید و در راس کمبود آب، توزیع نا متوازن آب، محدودیت اراضی مستعد کشاورزی و توزیع نامتوازن آن ، شرایط ناپایدار اقلیمی ازجمله خشکسالیها و سیلابها تولید را تحت تاثیر قرار داده است.