گروه مشاوران برندینگ فراسو
اخبار و رویدادها

بیماری دهان آبکی در بره‌ها

بیماری دهان آبکی (Watery mouth) یکی از عوارضی است که باعث مرگ ومیر بره‌ها پس از تولد می‌شود.

یکی از عوارضی است که باعث مرگ ومیر بره‌ها پس از تولد می‌شود.

بیماری دهان آبکی با علائم زیر مشخص می‌شود:

بی‌حالی، عدم تمایل به جستجوی پستان و مکیدن، بزاق فراوان، افزایش نفخ شکم و عدم دفع مکونیوم

این‌ها همه بخشی از علائم یک آندوتوکسمی می‌باشند.

دلایل بروز بیماری دهان آبکی در بره‌ها

به‌نظر می‌رسد این بیماری در بره‌ها با تزاید کلی‌باسیل‌ها در روده و آزاد شدن لیپوپلی‌ساریدی پیکر این باکتری‌ها به‌هنگام مرگشان اتفاق می‌افتد.

در این بیماری لاکتات و اوره خون بالا بوده لوکوپنی و هیپوگلیسمی دیده می‌شود. چون تمام علائم فوق در آندوتوکسمی‌ها دیده می‌شود بنابراین می‌توان گفت که این عارضه در اثر یک آندوتوکسمی ایجاد می‌شود. رابطه‌ای بین میزان ایمونوگلوبین‌های خون و حساسیت به بیماری وجود ندارد.

آسیب‌شناسی

بره در صورتی‌که در محیطی آلوده متولد شوند باکتری‌های کلی‌باسیل محیطی را اخذ می‌نمایند. در یک محیط آلوده گاهی لبه‌های فرج و واژن میش‌ها در اثر خوابیدن روی بستر آلوده به کلی‌باسیل‌ها آلوده می‌شود و هنگام عبور جنین از معبر زایمانی آلودگی صورت می‌پذیرد.

به‌هنگام تولد روده از حرکات کمتری برخوردار است بطوری‌که باکتری‌ها سریعاً تکثیر نموده و کلونیزه می‌گردند. نرسیدن آغوز به مقدار کافی در وقوع بیماری کمک می‌نماید. بیماری بیشتر در دوقولوها و در سن ۱۲ تا ۳۶ ساعت بعد از تولد دیده می‌شود.

علائم دهان آبکی در بره

مبتلایان دارای علائمی چون عدم تمایل به خوردن شیر، کسالت و بی‌حالی می‌باشد. در ظرف ۲ تا ۶ ساعت سیلان بزاق شروع شده و علی‌رغم شیر نخوردن محوطه بطنی متسع می‌باشد که بواسطه ترشحات بزاق و سایر مایعات می‌باشد.

بره‌ها دچار ضعف شدید ماهیچه‌ای بوده و اکثراً زمین‌گیر می‌گردند. بعضی از مبتلایان در انتهای بیماری دچار اسهال می‌شوند. اکثر مبتلایان دچار احتباس موکونیوم هستند که با تنقیه آب ولرم و صابون بهبود می‌یابند. اگر درمان صورت نگیرد بره مبتلا سریعاً وارد کوما می‌شود.

تشخیص تفریقی

بیماری دهان آبکی با بیماری‌های زیر اشتباه می‌شود:

• گرسنگی / هیپوترمی / هیپوگلیسمی

• سپتی‌سمی

• آسیب داخل صفاقی

• آسیب پس از زایمان، مانند آسیب قفسه سینه

• توکسوپلاسموز

• بیماری مرزی

در کلبدگشایی شیردان پر از مایعات موسینی و گاز می‌باشد. کمی قبل از مرگ باکتری را می‌توان در قلب، خون، کبد و سایر بافت‌ها کاوش نمود.

یک فرضیه درمورد بیماری دهان آبکی

آسیب‌شناسی  بره در صورتی‌که در محیطی آلوده متولد شوند باکتری‌های کلی‌باسیل محیطی را اخذ می‌نمایند. در یک محیط آلوده گاهی لبه‌های فرج و واژن میش‌ها در اثر خوابیدن روی بستر آلوده به کلی‌باسیل‌ها آلوده می‌شود و هنگام عبور جنین از معبر زایمانی آلودگی صورت می‌پذیرد.  به‌هنگام تولد روده از حرکات کمتری برخوردار است بطوری‌که باکتری‌ها سریعاً تکثیر نموده و کلونیزه می‌گردند. نرسیدن آغوز به مقدار کافی در وقوع بیماری کمک می‌نماید. بیماری بیشتر در دوقولوها و در سن 12 تا 36 ساعت بعد از تولد دیده می‌شود.  علائم دهان آبکی در بره  مبتلایان دارای علائمی چون عدم تمایل به خوردن شیر، کسالت و بی‌حالی می‌باشد. در ظرف 2 تا 6 ساعت سیلان بزاق شروع شده و علی‌رغم شیر نخوردن محوطه بطنی متسع می‌باشد که بواسطه ترشحات بزاق و سایر مایعات می‌باشد.  بره‌ها دچار ضعف شدید ماهیچه‌ای بوده و اکثراً زمین‌گیر می‌گردند. بعضی از مبتلایان در انتهای بیماری دچار اسهال می‌شوند. اکثر مبتلایان دچار احتباس موکونیوم هستند که با تنقیه آب ولرم و صابون بهبود می‌یابند. اگر درمان صورت نگیرد بره مبتلا سریعاً وارد کوما می‌شود.  تشخیص تفریقی  بیماری دهان آبکی با بیماری‌های زیر اشتباه می‌شود:  • گرسنگی / هیپوترمی / هیپوگلیسمی  • سپتی‌سمی  • آسیب داخل صفاقی  • آسیب پس از زایمان، مانند آسیب قفسه سینه  • توکسوپلاسموز  • بیماری مرزی  در کلبدگشایی شیردان پر از مایعات موسینی و گاز می‌باشد. کمی قبل از مرگ باکتری را می‌توان در قلب، خون، کبد و سایر بافت‌ها کاوش نمود.  یک فرضیه درمورد بیماری دهان آبکی

۰%

امتیاز کاربر: اولین نفر باشید !
منبع
ماکی دام
نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا