شوری درختان پسته

علائم شوری

۱- حاشيه سوختگی يکنواخت اطراف برگ ها ، اين حاشيه سوختگی به رنگ قهوه ای کم رنگ ( خاکی رنگ ) بوده و به تدريج پيشروی کرده و گاه تمام سطح برگ را فرا گرفته و فقط رگبرگ اصلی باقی می ماند ضمنا اين سوختگی در برگ به صورت موجی ديده می شود ( مثل خشک شدن چای در نعلبکی )

۲- سوختن نوک ميوه های همراه با خارج شدن صمغ

نحوه درمان

بهترين روش برای مبارزه با شوری انجام آبياری می باشد که بهتر است ابتدا خاک کنار تنه به صورت تشتکی به شعاع ۵۰ سانتی متر برداشته شود و آب داخل تشتک نيز برود . ضمنا چنانچه باغدار قادر به آبياری گل زمين نيست می تواند آب را با تانکر يا ظرف فقط داخل تشتک ها بريزد و از اضافه نمودن کودهای از ته به اين درختان خودداری شود .

ريزبرگی درختان پسته ( قرمز و يا سرخو )

در اين عارضه برگ و ميوه درختان پسته ريز و قرمز می شود .و ميوه های پوک می شوند ابتدا اين عارضه در يک درخت در مزرعه يا يک شاخه در يک درخت پديدار می شود اما بعد از چند سال باعث خشک شدن درخت می شود .

نحوه درمان

عامل عارضه ريزبرگی در درختان پسته کمبود عناصر مس و آهن است که می توان آنرا از طريق خاک در اختيار گياه قرار داده و يا محلولپاشی با فرم کلاته اين عناصر از اواسط ارديبهشت تا اواسط خردادانجام می شود .

اختلاف علائم شوری با بيماری گموز در درختان پسته

دو عامل خشکيدگی درختان پسته شوری و گموز می باشد ( بيش از ۹۰ درصد از مواد و می توان با علائمی آنها را از هم متمايز نمود . (با نگاه ظاهری به درخت)

۱- در شوری ابتدا برگ و سپس ميوه خشک می شود اما در گموز برگ و ميوه با هم خشک می شوند .

۲- در گموز يکباره به حالت طبيعی خشک می شود . (سبز خشک)

اما در شوری برگها از حاشيه به صورت منظم شروع به خشک شدن نموده و به تدريج به رگبرگ اصلی می رسد رنگ برگها قهوه ای کم رنگ و اثرات خشک شدن موجی روی برگها ديده می شود .

۳- در گموز ميوه ها به حالت طبيعی خشک می شوند اما در شوری از نوک اکثر دانه های پسته صمغ ترشح شده و سياه می شود و سپس دانه خشک می شود .

۴- درختی که به واسطه گموز خشک شده باشد خود به خود هرگز سبز نمی شود .

اما درختی که به واسطه شوری خشک شده باشد می تواند دوباره از نوک شاخه ها جوانه تازه زرد و سبز شود .