یکی از لباس‌های محلی استان فارس، پوششی زنانه به نام «رخت گشاد» است که لباس محلی منطقه اوز و جنوب استان فارس از حوالی فیروزآباد تا مناطقی نزدیک به بستک می‌باشد. این پوشش شامل دامنی بلند و گشاد و پیراهنی بلند است که تا روی باسن را می‌پوشاند. این لباس محلی توسط تعداد اندکی از زنان هنرمند شهر اوز دوخته و توسط هنری به نام «خوس بافی» تزیین می‌شود. خوس از الیاف نقره‌ای تشکیل شده که بافته می‌شود و از آن برای تزیین شلوار، روسری، کلاه، پیراهن، جلیقه زنان و لباس کودکان استفاده می‌شود. آنچه که به رخت گشاد تمایز می‌بخشد، فراوانی زینت‌آلات و طلاهایی است که با آن آمیخته شده است و این زینت‌ها بیشتر با آرایش رقصندگان معابد هندی شباهت دارد.
برخی از قسمت‌های رخت گشاد یا لباس محلی اوز عبارتند از:
کره باغی:کلاه خوس‌دوزی شده
دسمال کچه: دستمال حریر سه گوش که زیر گلو بسته می‌شود
بَلَ: روسری بزرگ خوس‌دوزی شیفون
جُمَ: پیراهن با یقه و سردست زری‌دوزی اطلسی
نِنتای گشاد: دامن بلند اطلسی با حاشیه‌دوزی نقره و زری
جُلُوی: تسمه پهن از طلا که زیر گلو و دور سر بسته می‌شود
شیخپ: گلوبند بزرگ از طلا و دانه‌های درشت سنگ‌های قیمتی
چنار: یکی از دایره‌های بزرگ طلایی از گلوبند
برگک: آویزهای طلایی کوچکی که به چنار متصل است
اَشرَفی: سکه‌های طلا که در گلوبند است
گُز: میله‌های طلایی که در گلوبند است
ماهک: آویز از طلا که پیشانی را می‌پوشاند
هَلّ: آویز از مروارید که پیشانی را می‌پوشاند
چُمبُر: دستبند بزرگ طلایی با برجستگی خار مانند
پتری: حلقه طلایی که به پره بینی بسته می‌شود
کُوش سغری: کفش چرمی با نوک باریک و با زنگوله (کفش ساغری)
میلی: حلقه نقره‌ای برای زینت مچ پا با دانه‌های درشت از سنگ‌های قیمتی
این لباس زیبا حالا به نماد اوز و لارستان بدل شده است.
