آیین گلاب گیری

گلابگیری در گذشته تنها به یک شیوه انجام می‌شد، اما پس از مکانیزه شدن جوامع و راه یافتن اتوماسیون، دومین شیوه نیز به اصول گلابگیری اضافه شده است.
از دیدگاه علمی گلاب به حاصل تقطیر گل های سرخ ( محمدی ) (Rosa damasena – Mill) تازه چیده شده با آب، که اسانس اضافی آن از محلول آبکی جدا شده است، اطلاق می‌شود. در مجموع،گلاب خوب بوی خوش و طعم کمی تند و تلخ دارد و از نظر ظاهری، بی‌رنگ، زلال، بدون رسوب و ماده خارجی است و بوی ترشیدگی و بوی ویژه گل محمدی دارد.

گلاب برای اولین بار در ایران قدیم از تقطیر گل_رز به دست آمد.
چیدن گل محمدی با مراسم مذهبی خاصی همراه است، مراسمی که از قدیم‌الایام بوده و این سنت تا به حال ادامه پیدا کرده است، کسانی که گل سرخ محمدی را می‌چینند به محض اینکه نام این گل را می‌شنوند بر محمد (ص) و اهل بیتش صلوات می‌فرستند. بو و عطر گل‌هایی که در ساعات اولیه صبح چیده می‌شوند از عطر آن گل‌هایی که در ساعات بعدی صبح چیده می‌شود بیشتر است، همچنین گلابی که از این گل به دست می‌آید بوی خاصی دارد.