گروه مشاوران برندینگ فراسو
دانستنی‌هاگياه

آنچه در مورد کاشت فلفل سبز باید بدانید

فلفل سبز با نام علمي "کاپسیکوم" (Capsicum sp) از خانواده "سولاناسه" یا بادمجانیان است. آنها گیاهانی چندساله هستند که غالبا بعنوان یکساله بمنظور استفاده از میوه هایشان کشت می گردند.

فلفل سبز (green chilli) بخش مهمّي از نیازهاي آشپزي در كشورهاي هندوستان ، تایلند و مكزیك را تشكیل مي دهد و از آن بعنوان چاشني یا بسان سبزي خوردن بهره مي گیرند. از فلفل هاي سبز در تهیّه نان ها ، ادویه كاري ، پیش غذاها (appetizer) ، خوراك حبوبات (dal) ، سالادها ، ترشي ها ، سس ها، استیك هاي ادویه دار و ترشي هاي ادویه اي بمنظور خوش طعم سازی آنها استفاده مي شود.

آنها پس از مصرف به تولید گرما از طریق تسریع در هضم غذاها مي انجامند.

فلفل هاي سبز داراي دامنه اي از مزه ها از جمله ملایم ، سوزش آور تا خیلي داغ هستند. ارقام درشت ، گوشتي و سطح صاف فلفل سبز غالبا ملایم هستند امّا ارقام ریز ، پوست نازك و سطح ناهموار نسبتا تند و تیزترند. فلفل سبز سرشار از فیبر ، ویتامین ها و عناصر معدني است ولیكن فاقد چربي و

كلسترول مي باشد. آنها داراي اثرات دارویي و گرمازایی هستند و به كنترل تب ، هضم غذا و كاهش سطح كلسترول نامطلوب خون كمك مي كنند.

گیاهشناسي فلفل سبز:

فلفل سبز با نام علمي “کاپسیکوم” (Capsicum sp) از خانواده “سولاناسه” یا بادمجانیان است. آنها گیاهانی چندساله هستند که غالبا بعنوان یکساله

بمنظور استفاده از میوه هایشان کشت می گردند. جنس “کاپسیکوم” شامل ۲۲ گونۀ وحشی می باشد.

چیلی سبز در حقیقت میوه نارس گیاه “کاپسیکوم” است. ماده “کاپسایسین” (capsaicin) عمدتا در ناحیه جفت میوۀ چیلی که محور دانه ها را به نوک میوه متصل می سازد ، تجمع می یابد بگونه ای که ۶۰ درصد “کاپسایسین” در ناحیه مغز سفید (white pith) و ۴۰ درصد مابقی در داخل دانه ها حضور  دارند لذا در صورتیکه از طعم تند چیلی پرهیز می کنید، بهتر است از یک اینچ انتهایی اش که محتوی بیشترین مقدار “کاپسایسین” است، صرف نظر نمائید. حذف دانه ها و رشته های نگهدارنده اش موجب کاهش شدت مزۀ تند چیلی می گردد. بذرها به رنگ های سفید تا کرم هستند و به اشکال مدوّر تا پهن دیده می شوند.

میوه های چیلی در حین مراحل بلوغ متوالیا به رنگ های متفاوتی از سبز ، ارغوانی ، زرد ، نارنجی و قرمز در می آیند لذا از بوته های این گیاه در برخی نقاط جهان بعنوان گیاهان زینتی بهره می گیرند.

تولید جهانی فلفل سبز:

قاره آسیا در حدود ۶۶ درصد تولید جهانی چیلی را در اختیار دارد درحالیکه اروپا با ۱۲ درصد و آفریقا با ۹.۵درصد در مراتب بعدی قرار دارند. اروپا غالبا انواع ملایم ولی آسیا از انواع تند چیلی را پرورش می دهند. بزرگترین تولید کنندگان چیلی دنیا شامل کشورهای : هندوستان ، چین ، اسپانیا ، تایلند ، مکزیک ، ایالات متحده آمریکا ، کره جنوبی ، ترکیه ، اتیوپی ، اوگاندا ، کنیا و تانزانیا هستند.

کاشت و داشت فلفل سبز:

چیلی سبز اراضی مرطوب و گرم حائز روشنایی و زهکشی مناسب را ترجیح می دهد. انتقال نشاء ها زمانی رخ می دهد که بوته های جوان به ارتفاع ۲۰ – ۱۵ سانتیمتر رسیده باشند و این عمل را همواره بصورت نشاء جفت انجام می دهند. آبیاری تا ۱۵ روز پس از نشاء باید بصورت روزانه صورت پذیرد. کندن علف های هرز در این مدت کاملاً ضروری است. کاربرد کودهای N-P-K هر ۲۵ روز یکبار توصیه می گردد.

برداشت و انبارداری فلفل سبز:

غالبا چیلی سبز را بعنوان گیاه یکساله می کارند و حدوداً سه ماه پس از کاشت برداشت می نمایند. گلدهی حدوداً ۶۰ – ۴۵ روز پس از نشاء آغاز می گردد و محصول دهی بستگی به ارقام و شرایط محیطی حدوداً ۳ ماه تداوم می یابد. در صورتیکه هدف برداشت محصول بصورت سبز باشد، باید آنرا در اولین مراحل میوه دهی برداشت نمود. میوه های چیلی سبز در زمان برداشت باید بافتی ت رد و سطحی براق داشته باشند. چیلی های تازه در زمان خریداری نباید لکه دار باشند. میوه های سالم آنرا می توان در شرایط یخچال برای بیش از یک هفته نگهداری نمود.

مقایسه چیلی سبز و قرمز:

مصرف چیلی سبز برای سلامتی انسان بسیار مفید است زیرا حفاظت کافی را در برابر زخم و سرطان معده فراهم می سازد درحالیکه چیلی قرمز موجب افزایش زخم معده ، سرطان معده ، زخم مثانه ، عوارض کبدی و ناراحتی های مری می شود. احتمال سرطان امحاء و احشاء در صورت افزایش مصرف چیلی قرمز وجود دارند. نتایج پژوهش های دانشگاه “سانگ یونگ وان” کشور کره جنوبی نشان می دهند که ماده “کاپسایسین” باعث ساخته شدن مواد مسبب سرطان موسوم به “کارسینوژن” (carcinogen) میگردد. این ماده معمولاً باعث افزایش فشار خون و بالا رفتن دمای بدن می شود. مصرف زیاد چیلی قرمز باعث خشکی و چروکیدگی پوست بدن می گردد. رنگ سبز میوه چیلی دلالت بر وجود : “بتاکاروتن” ،”فلاونوئیدها” ، “آنتی اکسیدان ها” و “اندورفین ها” (endorphins)است.

موارد کاربرد چیلی سبز:

۱) کاربردهای آشپزی:

چیلی سبز از اجزاء اصلی آشپزی در کشورهای هندوستان ، مکزیک و تایلند است زیرا از آن در تهیّه : ادویه کاری ، نان ها ، سالادها ، ترشی ها ، سس ها ، اسنیک های ادویه دار ، خوراک حبوبات و پیش غذاها بمنظور افزایش عطر و طعم بهره می گیرند و احساس می گردد که بدون افزودن فلفل سبز هیچگاه کامل نخواهند بود.

۲) کاربردهای سنتی:

۱-۲ – مصرف چیلی سبز می تواند از عود دوباره “تب نوبه” جلوگیری کند. برای این منظور مقداری از چیلی سبز را در گودی مجاور انگشت شست قرار می دهند و آنرا با پارچه ای می بندند و اینکار را هر دو ساعت یکبار تکرار می کنند.

۲-۲ – مصرف چیلی سبز می تواند باعث بهبود هضم غذاها گردد.

۳-۲ – چیلی سبز بر میزان بینایی چشم ها می افزاید.

۴-۲ – پختن چیلی سبز در شیر و کاربرد موضعی می تواند از شدت تورّم و تاول زدگی بکاهد.

۵-۲ – کاربرد چیلی سبز بصورت غرغره ، تنتور و ضماد می تواند برای مواردی نظیر : التهابات گلو ، کشیدگی عضلانی و مفید باشد.

۳) کاربردهای داروئی:

۱-۳ – چیلی سبز می تواند چین و چروک پوست و آثار باقیمانده از زخم ها و سوختگی ها را حذف کند.

۲-۳ – مصرف آن به سوزاندن حجم زیادی از انرژی می انجامد و به هضم غذا کمک می کند.

۳-۳ – جریان بزاق دهانی را افزایش می دهد.

۴-۳ – از خاصیت آنتی اکسیدانی قوی برخوردار است.

۵-۳ – برای درمان تب ها از جمله مالاریا مصرف می گردد.

۶-۳ – برای معالجه نقرس، خشکی پوست و بواسیر بکار می رود.

۷-۳ – از آن در درمان دردهای عصبی و رماتیزم بعنوان محرک بهره می برند.

۸-۳ – برای تقویت شش ها مفید است.

۹-۳ – ماده “کاپسایسین” موجود در فلفل های سبز موجب حل شدن لخته های خون می گردد.

۱۰-۳ – از این ماده برای تهیّه تنتورها و پمادها استفاده می کنند زیرا دارای خواصی نظیر : قابض ، بندآور خون و ضدخارش است.

۱۱-۳ – ضد دردهای آرتروز ، درمان تبخال، دردهای عضلانی ، ضد باکتری ، ضد دیابت و کشیدگی عضلانی می باشد.

۱۲-۳ – کاهش دهنده میزان کلسترول نامطلوب خون است.

۱۳-۳ – ضد فربهی و چاقی

۱۴-۳ – عصاره فلفل سبز دارای خاصیت ضد باکتری و ضد قارچی است.

۱۵-۳ – برای درمان ادرار ناخودآگاه مفید می باشد.

۴) سایر کاربردها :

۱-۴ – از فلفل سبز بعنوان فرار دهندۀ آفات ، موش ها ، گربه ها ، سگ ها ، کنه ها ،عنکبوت ها وسایر بی مهرگان استفاده می شود.

۲-۴ – کاربرد بعنوان حشره کش

۳-۴ – بعنوان گندزدا در آب آکواریوم ها و استخرها

۴-۴ – تهیّه اسپری های غیر کشنده دفاع شخصی.

هشدارها و تناقضات:

الف- چیلی سبز موجب بروز اثرات متناقضی در بیماران بویژه در افرادی می شود که نسبت به “کاپسیکوم” و تولیداتش حساسیت دارند.

ب – چیلی سبز در زنان حامله موجب تحریکات رحمی می شود.

پ – مالیدن دستان آلوده به چیلی سبز بر چشم ها موجب رنجش می گردد.

ت – مصرف زیاد چیلی سبز به بروز مسمومیت می انجامد و دهان را می سوزاند درحالیکه در مقادیر کم موجب کاهش بروز سرطان می گردد.

ث – “کازئین” (casein) موجود در لبنیات می تواند انسان را از سوزش آوری “کاپسیکوم” برهاند.

ج – فلفل سبز باعث افزایش حساسیت اشخاص نسبت به انسولین می شود.

چ – گرمای حاصل از مصرف میوه های چیلی سبز را با شاخصی بنام ” Scoville scale ” می سنجند که میزان آن برای چیلی سبز در محدودۀ ۳۰ – ۱۵ هزار می باشد. زبان انسان می تواند مقدار ۱ پی پی ام غلظت “کاپسایسین” را تشخیص دهد.

منبع:

پرورش سبزی و صیفی– تالیف: اسماعیل پورکاظم

بیشتر بخوانید:

اصول پرورش و کشت شنبلیله
روش صحیح پرورش شاهی
همه چیز درباره پرورش کشت شوید

۰%

امتیاز کاربر: اولین نفر باشید !
نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا