تغذیه ی شتر مرغ از روز اول تا تولید مثل
شترمرغ بسیار پرخور است و تقریباً هر ماده‌ی خوراکی را مصرف می‌کند. اما هر چه کیفیت خوراک بهتر باشد میزان رشد آن هم سریع‌تر خواهد بود.
شترمرغ بسیار پرخور است و تقریباً هر ماده‌ی خوراکی را مصرف می‌کند. اما هر چه کیفیت خوراک بهتر باشد میزان رشد آن هم سریع‌تر خواهد بود. اما چون خوراک‌های با کیفیت عالی گران‌قیمت هستند باید یک ترکیب مناسب پیدا کرد تا هم کیفیت خوبی داشته باشد و هم هزینه‌ی کم‌تری همراه داشته باشد.افزایش وزن روزانه شترمرغ بستگی به خصوصیات ارثی و نژادی، نحوه‌ی تغذیه و مدیریت مزرعه دارد.
تغذیه‌ی شترمرغ‌های پرواری با خوراک کنستانتره باعث می‌شود از سن یک ماهگی تا چهار ماهگی به سرعت رشد نمایند ولی ممکن است پاها و خصوصاً مفاصل پای آنها تغییر شکل بدهد. این عارضه به علت نامتعادل بودن سرعت رشد بدن و رشد پاها ایجاد می‌شود. مقدار خوراک مصرفی شترمرغ‌ها بستگی به وزن پرنده و میزان انرژی موجود در جیره‌ی غذایی دارد. معمولاً تا زمانی که نیاز آنها از لحاظ انرژی برطرف نشود از خوردن دست نمی‌کشند.در صورت تغذیه با کنستانتره، میزان خوراک روزانه معادل ۳ تا ۴ درصد وزن بد نخواهد بود. در پایاندوره‌ی رشداین مقدارکم شده به ۲ تا ۵/۲ درصد می‌رسد.نسبت خوراک مصرف شده به ازای یک کیلوگرم افزایش وزن بدن در جوجه‌های یک تا چهار ماهه شش به یک است. این نسبت در شترمرغ‌های جوان ۴ تا ۶ ماهه حدود چهارتا شش و در پایان دوره‌ی رشد به ده افزایش پیدا می‌کند.
زمان خوراک‌دهی
پرنده‌های جوان در حال رشد بالای سه ماهگی و پرندگان بالغ، باید حداقل دو بار در روز خوراک داده شوند اما جوجه‌های جوان به دفعات بیشتر خوراک‌دهی نیاز دارند.اگر چنانچه از خوراک قبلی مقداری در آخور باقی بماند، در نوبت بعد، خوراک جدید نباید روی آن ریخته شود. آخورها حداقل یک بار در روز باید تمیز شوند.
احتیاجات غذایی
در تغذیه شترمرغ، برای سنین مختلف حداقل پنج نوع جیره‌ی غذایی مجزا در نظر گرفته می‌شود:
۱- جیره‌ی آغازین: از زمان تولد تا سه ماهگی
۲- جیره‌ی رشد: از سن سه ماهگی تا یک سالگی
۳- جیره‌ی پایانی و نگهداری: از سن ۱۱ تا ۱۴ ماهگی و دوران استراحت (عدم تخم‌گذاری) مولدها
۴- جیره‌ی تولیدمثلی: کمی قبل از فصل تولیدمثل تا پایان آن دوره
۵- جیره‌ی دوران پرواری: از سن سه ماهگی تا کشتار پرنده‌های پرواری
نکات مهم در خرید غذای شترمرغ
در خرید و یا تهیه ی غذای شترمرغ نکات مهمی وجود دارد که به تفاوت های این موجود با سایر طیور یا دام های پرواری باز می گردد. بخشی از این تفاوت به بهداشت و نحوه غذا دادن این حیوان بر می‌گردد. شترمرغ ها علاقه ای به کلاس گذاشتن در هنگام تغذیه ندارند و امکان ندارد یک شترمرغ با آرامش و حفظ نظافت غذای خود را به پایان برساند. شترمرغ ها عاشق نوشیدن آب بعد از غذا هستند که معمولاً موجب کثیف کردن آب مصرفی آن ها می گردد. چرا که غذا را به ظرف آب برمی گردانند. از این نظر برای سایر شترمرغ ها مشکل بهداشتی در کیفیت آب ایجاد می کند.
شاید عده ای شترمرغ ها را در دسته دام ها دسته بندی کنند ولی غذا را که برای شترمرغ ها تهیه کردید یادتان نرود مثل پرنده ها برایش سنگ ریزه هم قرار دهید تا آنها را با سنگ میل کند. سنگ ریزه هایی که موجب هضم بهتر غذای این موجود می شود. کنسانتره و علوفه خشک شده به صورت پلت غذای مصرفی شترمرغ ها از شش ماهگی تا پنج سالگی است. که در ترکیب درست و متعادل باید مصرف شود.
از ۱ روزگی تا ۳ماهگی
جوجه شتر مرغ ها می توانند از کیسه ی زرده به مدت ۷ تا ۱۰ روز اول زندگی تغذیه کنند.همچنین جوجه شتر مرغ ها به آب احتیاج دارند. تغذیه ی مصرفی جوجه ها در ابتدا باید به صورت خورد شده باشد و در صورتیکه از روش پرورش روی کف سالن استفاده می شود، همان هفته ی اول تغذیه را روی روزنامه یا کارتن ها ریخته و بعد از آن می توان دانخوری ها را وارد سالن کرد.
رشد اولیه ی شتر مرغ ها برای جلوگیری از آسیب های پا و اختلالات اسکلتی باید کنترل شود. علاوه بر این برای کنترل رشد آنها باید مقدار انرژی خوراک از ۹ و ۱۰ مگاژول انرژی متابولیسم در کیلوگرم باشد. شتر مرغ ها نسبت به سایر پرندگان اهلی توانایی هضم الیاف بیشتری دارند اما تنها بعد از رسیدن به سن معینی می توانند این کار را انجام دهند. پس بهتر است تا چند هفته ی اول جیره های بیشتر از ۵% الیاف خام به آنها داده نشود. به دلیل اینکه توانایی هضم غذا در اوایل زندگی پایین است و نباید بیش از ۵% چربی به آنها داده شود.
از ۳ ماهگی تا یکسالگی
نیاز تغذیه ای پرندگان با افزایش سن آنها عوض می شود. انرژی و الیاف خام افزایش و همچنین مقدار پروتئین خوراک نیز کاهش می یابد. باید سهم غذا را در ۴ تا ۵ ماهگی به حدود ۱۰-۱۱ درصد بالا برد. همچنین ضریب انرژی زایی خوراک باید حدود ۱۰ ، ۵/۱۰ مگا ژول انرژی متابولیسمی بر کیلوگرم افزایش یابد و مقدار پروتئین خام نیز باید حدود ۱۸-۲۰ درصد کاهش یابد. دادن تغذیه ی پرندگان باید به صورت آزاد انجام شود. تعادل بین غلظت های کلسیم و فسفر نسبت به ۱/۸ – ۱/۲ حفظ شود.
دوره ی پرواری
در صورتی که شتر مرغ را فقط جهت استفاده از گوشت و چرم آنها پرورش می دهید، می توان شترمرغ های نر را به صورت جدا پرورش داد. به دلیل اینکه نرها زودتر رشد می کنند وبه جیره هایی با پروتئین بالا نیاز دارند . علاوه بر این نسبت به ماده های تبدیل کننده های خوراک ، برای یک دوره ی طولانی تر کارایی دارند. ظرفیت تبدیل کردن ماده ها سریع خراب می شود و باید در وزن پایین تری آنها را فروخت.
تغذیه ی غذای شترمرغ های پرواری با تغذیه ی شتر مرغ هایی که در گله نگهداری می شوند، متفاوت می باشد. شتر مرغ های گوشتی در یکسالگی وارد بازار می شوند و ۱۰۰ تا ۱۲۵ گرم وزن دارند و کیفیت گوشت آنها بسیار مناسب می باشد.از هر لاشه ۵۰ کیلوگرم گوشت بدست می آید. غذای شترمرغ هایی که در گله نگهداری می شوند ، روزانه با ۴ کیلوگرم خوراک شامل: کنسانتره و یونجه ی خشک از طریق چرای یونجه ی سبز تامین می شود. در پرورش شتر مرغ ها باید به کاشت یونجه توجه کرد زیرا شترمرغ ها علاقه ی زیادی به چریدن در مزارع یونجه دارند.
در سنین اولیه رشد ۱/۸ و در ۳ ماهگی حدود ۸ می باشد که در سنین مختلف ضریب تبدیل مواد غذایی متفاوت می باشد. اگر در تغذیه ی این پرنده ها و همچنین در کیفیت پوسته ، پر و گوشت دقت نگردد بر کیفیت گوشت و.. اثر منفی می گذارد و سود آوری آن کم خواهد شد.
از یک سالگی تا تولید مثل
یکی از مشکلات عمده ای که در سن یک سالگی و شروع تولید مثل وجود دارد ، چاقی می باشد. علاوه بر این گرسنه ماندن شترمرغ ها باعث می شود بلوغ جنسی به تاخیر بیفتد وعملکرد ضعیفی در طول تولید مثل صورت بگیرد. الیاف جیره می توان از ۱۵% افزایش پیدا کند. هر شتر مرغ باید روزانه ۱/۵ کیلوگرم جیره مصرف کند.همچنین در هوای سرد تغذیه با یک منبع غنی پر انرژی مثل دانه ی سویای پرچرب باید داده شود.
