هنر سفالگری در مازندران

سفالگری هنری است که قدمتی به طول تاریخ دارد و گواه این مطلب ظروف سفالین کشف شده در غارها‌ست که عمر بعضی از آن‌ها نزدیک به هفت‌هزار سال است. هنرمندان مازندرانی با استفاده از هنر خود و گِل پخته ظرف‌های زیبایی را می‌سازند که در فروشگاه‌های صنایع دستی در مقابل چشمان خریداران می‌درخشند. بهنمیر، جویبار و قائمشهر از شهرهایی‌اند که  بیشترین میزان ظروف سفالی در آن‌ها تولید می‌شوند.

از ایام قدیم در استان مازندران توجه خاصی به این هنر شده و ظروف بسیار زیبا توسط هنرمندان مازنی خلق شده است. بطوریکه کارگاههای تونلی با تعداد زیادی کوره از ابتدا تا انتهای کلاگر محله جویبار محل کار استادان سفالگری مازندران همچون غلامعلی چینی ساز، عزیزالله فکوری، عظیم بخشی، یوسف طالبی و سبحان نجفی قرار داشتند. زمانی سفالینه های کلاگر محله جویبار بازارها را به تسخیر خود درآورده بودند و چهارشنبه بازار قائمشهر و پنجشبه بازار بهنمیر محل عرضه و فروش هنر دست استادان بود.

سفالگری در مازندران از رشته‌های بسیار رایج است. خاک رس در منطقه بسیار یافت می شود و به دلیل در دسترس بودن خاک رس، این از رشته های رایج استان می باشد.

ابزار سفال گری شامل چرخ، کاردک برای بریدن و سوراخ کردن کار، غربال، سطل، تشت، کوره، ول کارد، نخ، قالب گل زدن می باشد. همچنین قدره(کاسه آش)، گومبکا( ظرف مخصوص نگهداری نیشکر)، دوشون (ظرف مخصوص تولید کره)، گل لوه (ظرف مخصوص درست کردن ماست) و نمک شور( ظرف مخصوص نگهداری نمک) از جمله ظروف سفالی مازندران هستند.