آخرین پالان دوز
پالان دوزی از شغل هایی است که ردپای آن را در هر نقطه از ایران هنگامی که از چهارپا برای انجام امور روزمره کشاورزی و دامپروری استفاده می شود می توان مشاهده کرد.
پالان واژه‌ای کهن در زبان فارسی و وسیله‌ای شبیه به زین است که روی کمر یا پشت چهارپایان باربر قرار می‌گیرد تا هم حیوان آزار نبیند و هم کسی که سوار بر چهارپا می‌شود راحت باشد. پالان دوزی از شغل‌هایی است که با توجه به شرایط محیطی منطقه ضروری به حساب می‌آید، اما امروزه این شغل تنها به کورسویی زنده است و شاید به تعداد انگشت شمار افرادی باشند که در این شغل مانده و آن را زنده نگه داشته‌اند.
یکی از آخرین کسانی که هنوز در مقابل تغییر شغل مقاومت کرده است و به پالان دوزی ادامه می‌دهد «کرم قانی» است که ۴۰ سال در این شغل سابقه دارد. او که این شغل را از اجداد خویش به ارث برده است می‌گوید که جز او دیگر پالان دوزی در منطقه باقی نمانده است و با توجه به سختی‌های این کار، دیگر کسی به این حرفه روی نمی‌آورد. با توجه به نزدیک بودن به زمان کوچ عشایر در استان چهارمحال و بختیاری آقای قانی سخت مشغول تولید و ساخت پالان‌های مورد نیاز عشایر می‌باشد، تا بتواند جوابگوی نیاز بازار به این کالا در فصل بهار باشد.
