درخت پکان

پکان یا گردوی آمریکایی بومی بخشهای مرکزی و جنوبی آمریکای شمالی می باشد. عمر درختان پکان زیاد است. در موطن اصلی درختان ۱۰۰۰ ساله یافت می شود. بیش از ۵۰۰ رقم از آن شناخته شده است. سایر کشورهای تولید کننده پکان عبارتند از : استرالیا، برزیل، چین، اسرائیل، مکزیک، آفریقای جنوبی و پرو. این درخت در مناطقی با تابستان های گرم و مرطوب قابل رشد است. البته آمریکا مهم ترین تولید کننده این محصول است.

گردوی آمریکایی منبع انواع ویتامین ها و مواد معدنی بویژه ویتامین های ب، آ، ای، کلسیم، فسفر، منیزیم، روی و پتاسیم است. پکان یا گردوی گرمسیری تنها جنس از گردوئیان است که نیاز سرمائی پائینی داشته و در مناطق نیمه گرمسیری، به خوبی رشد و نمو کرده و محصول مناسب با کیفیت بالائی تولید می­کنند.

گل درخت گردو آمریکایی ارزش زینتی ندارد.

میوه درخت پکان

میوه ها تخم مرغی کشیده بوده و ۲.۶-۲ سانتیمتر طول و ۱.۵-۳ سانتیمتر عرض دارد. پوسته سخت قهوه ای تیره با ضخامت ۴-۳ میلیمتر می باشد.

رنگ میوه در ابتدا سبز است و با بالغ شدن میوه به قهوه ای تغییر یافته و نهایتا با چهار شکاف، میوه آجیلی از درون آن آزاد می شود.

بیشتر ارقام حداقل ۱۸۰ روز و شاید تا ۲۸۰ روز نیاز دارند تا میوه آن ها برسد.ﻣﻴﻮﻩ اﻳﻦ درﺧﺘﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت وﺣﺸﯽ در مناطق ﻃﺒﻴﻌﯽ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﻧﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﮐﻨﺎن ﺑﻮﻣﯽ و ﺳﺮﺧﭙﻮﺳﺘﺎن ﺑﻌﻨﻮان ﻳﮏ ﻣﺎدﻩ ﻏﺬاﻳﯽ و داروﻳﯽ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ.

نیازهای طبیعی درخت گردو آمریکایی:

آب و هوا

ﭘﮑﺎن ﮔﻴﺎهی اﺳﺖ روﺷﻨﺎﻳﯽ ﭘﺴﻨﺪ و ﻃﺎﻟﺐ ﺁب هوای ﮔﺮم و ﻧﻴﻤﻪ گرم، ﻣﺮﻃﻮب و ﻣﺪﻳﺘﺮاﻧﻪای است. اﻳﻦ ﮔﻴﺎﻩ ﺑﺎ زﻣﺴﺘﺎن‌های ﺳﺮد و ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن‌های ﮔﺮم ﺳﺎزش داﺷﺘﻪ و ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﺣﺪاﮐﺜﺮ دماهای ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﻪ ۴۱ تا ۴۶ درجه سانتی‌گراد، حداقل دمای زمستانه ۱۸- تا ۲۹- درجه سانتی‌گراد است.

نیاز سرمایی این گیاه حدود ۴۰۰ تا ۶۰۰ ساعت دمای کمتر از ۷ درجه سانتی‌گراد است. در ماطق با میانگین بارش ۷۶۰ میلی‌متر قابل کشت است. برای میوه دادن به هوای گرم تابستانه نیاز دارد. آب و هوای صحرائی را تحمل می کند.

خاک

خاک لومی و مرطوب و غنی را ترجیح می دهد. نور مستقیم خورشید را می پذیرد.

نگهداری پکان

هرس درخت گردو آمریکایی: در زمستان یا اوایل بهار هرس خوشه گیری و یا هرس فرم و در صورت نیاز تنک می شود.

تغذیه درخت گردو آمریکایی: هر بهار دادن مقداری کود شیمیایی و در پائیز کود دامی پوسیده مفید است.

آبیاری درخت گردو آمریکایی: در فصول سرد ماهی یک بار آبیاری شود.

تکثیر

بذر را در زمستان کاشته زیرا تحت این شرایط هم خاک مرطوب است و هم اینکه فرصت کافی جهت پوسیده شدن پوسته سخت وجود دارد. عمق کاشت را خیلی زیاد در نظر نمی گیرند ولی روی بذر کاشته شده در حدود ۱۲.۵ تا ۲۵.۵ سانتی متر خاک می ریزند.

این خاک باعث حفظ رطوبت می شود. وقتی که قطر نهال ها به اندازه یک مداد رسید آنها را پیوند جوانه یا شاخه می زنند. معمولا از پیوند جوانه استفاده شده و عمل پیوند در ارتفاع ۱۵ تا ۳۰ سانتیمتری انجام می شود.

روش پیوند حلقه ای مناسب ترین روش پیوند است. عمل انتقال نهال های پکان به خزانه باید در زمستان انجام گیرد.

برداشت

برداشت محصول در آمریکا به طور معمول در مهر و آبان ماه صورت می گیرد. در سیستم برداشت به طریق جمع آوری، یا محصول به روی زمین تکانده می شود یا اجازه داده می شود تا به روی زمین بیفتد و پس از جمع کردن در یک جا توسط یک ماشین از زمین برداشته می شود.

مراحل عمده این عمل برداشت عبارتند از :

1. آماده سازی زمین
2. تکان دادن محصول
3. جارو کردن به طرف وسط ردیف ها (ردیف کردن)
4. برداشتن از سطح زمین
5. تمیز کردن در طول مرحله برداشتن محصول از زمین که در آن محصول توسط فشار هوا کمی تمیز می شود، تمیز کردن اضافی در خارج از باغ معمولا ضروری می باشد

بيماريها:

مهم ترين بيماری در درختان پکان اسکب يا لکه سياه بوده که عامل آن قارچ carigenum Cladosporium می باشد. قارچ به شاخه های در حال رشد و برگها حمله کرده و در پايان فصل نيز مغزها را مورد حمله قرار می دهد.

مغزهای به شدت آسيب ديده ريزش کرده و يا به طور کامل پر نمی گردند. بهترين راه مبارزه با اين قارچ استفاده از ارقام مقاوم، رعايت مسايل بهداشتی در کار با ابزارها و خروج شاخ و برگهای آلوده از باغ و از بين بردن آنها و نيز کاربرد قارچکشهای مناسب است.

بيماريهای مختلف ديگری نيز وجود دارند که عمدتاً شاخ و برگ درختان را مورد حمله خود قرار می دهند و عبارتند از: سفيدک پودری، لکه برگی، لکه نرم و… که خسارت اقتصادی بهمراه نداشته و درصورت مبارزه بوسيله قارچ کشهای از بين برنده بيماری اسکب اين بيماريها نيز کنترل می گردند.

آفات

مهمترين آفاتی که می توانند گياه پکان را مورد حمله قراردهند عبارتند از: شپشک، شته سياه وزرد، فيلوکسرا و چوبخوار، Stink bugs و ميوه خوار … می باشند که از اين ميان شپشکها و Stink bugs و ميوه خوار بيشترين خسارت را به ميوه و انواع شته های زرد و سياه و فيلوکسرا و چوبخوار بيشترين خسارت خود را به شاخ و برگ وارد می کنند.