در آبیاری بارانی برای پخش آب از آبپاش ها استفاده می شود. شکل توزیع آب در خاک در هنگام کار آبپاش ها شبیه یک مثلث است. برای توزیع یکنواخت تر، چند آبپاش را در نزدیکی هم به کار می اندازند، به صورتی که الگوهای توزیع روی هم پوشش داشته باشند. این کار فاصله لازم بین آبپاش ها را تعیین می کند برای یکنواختی بهتر باید مقدار پوشش ۶۵ درصد قطر مرطوب شده باشد. میزان هم پوشانی به آرایش آبپاش ها و سرعت وزش باد بستگی دارد.
عوامل موثر بر کار آبپاش ها:
۱-باد:
باد الگوی خیس شده را از حالت طبیعی خارج می کند. در وضعیتی که سرعت وزش باد زیاد است معمولا طراح، لوله جانبی را با زاویه ۹۰ درجه نسبت به جهت وزش باد قرار خواهد داد و فاصله آبپاش ها را در سرتاسر لوله جانبی کم می کند.
۲- فشار عمل کننده:
اگر فشار آب خیلی کم باشد فوران آب به سادگی صورت نمی گیرد و مقدار کمی از آب کمی دورتر از آبپاش می ریزد. در این حالت قطرات درشت آب ایجاد می شوند و این قطرات ساختمان خاک را خراب می کنند و به محصولات ضعیف صدمه می زنند. اگر فشار خیلی زیاد باشد، آب بیش از حد پخش می شود و در نتیجه آب به شکل پودر در می آید و بیش تر آن نزدیک آبپاش می ریزد. در هر دو مورد فاصله پرتاب کم می شود.
