آب و خاک از عوامل اصلی تولید در کشاورزی محسوب می شوند. هر گونه تغییری در کمیت و کیفیت این عوامل، کمیت و کیفیت محصولات کشاورزی را تحت تاثیر قرار می دهد. برداشت بی رویه از سفره های آب زیرزمینی موجب پایین رفتن این سفره ها و کاهش کیفیت آب های کشاورزی گردیده است. شور شدن آب های زیرزمینی موجب شور و قلیا شدن خاک زمین های کشاورزی شده است و کیفیت خاک باغ ها روز به روز تخریب و بدتر شده است. استفاده از ماشین آلات نیز موجب متراکم شدن خاک و کاهش نفوذ پذیری آن نسبت به ریشه و آب شده است.
جهت بهبود کیفیت خاک و افزایش محصول، به مرور زمان خاک باغات پسته نیاز به اصلاح دارند. روش‌های گوناگونی برای اصلاح خاک‌های شور، سدیمی و رسی پیشنهاد شده است. یکی از مواد ارزان قیمت که برای اصلاح خاک و زمین‌های کشاورزی استفاده شده و در اکثر مناطق خشک، معادن آن در دسترس است، گچ کشاورزی می‌باشد. علاوه بر نامناسب بودن کیفیت منابع آب، املاح مضری مانند بور نیز در بسیاری از مناطق تحت کشت پسته در حد مسمومیت دیده می‌شود. به‌منظور کاهش اثر این املاح مصرف گچ کشاورزی توصیه شده است.
گچ (سولفات کلسیم آبدار) از جمله از مواد اصلاح کننده ارزشمندی است که استفاده از آن برای اصلاح خاک باغات پسته متداول شده است. گچ کشاورزی دارای خصوصیاتی است که این نوع گچ را نسبت به سایر انواع گچ متفاوت کرده است؛ گچ کشاورزی به‌صورت خام و پخته نشده می‌باشد. این نوع گچ دارای آهک کم و فاقد شوری است. در گچ کشاورزی نسبت کلسیم به منیزیم باید بالاتر از ۷۰ به ۱ باشد.
اصلاح خاک باغات پسته به وسیله گچ
گچ به دو شکل سولفات کلسیم آبدار (dehydrate) و سولفات کلسیم بدون آب (anhydrate) در طبیعت دیده می شود. شکل غالب در خاک، سولفات کلسیم آبدار (CaSO۴.۲H۲O) است و شکل بدون آب به ندرت دیده می شود. چنانچه مقدار گچ در خاک بیشتر از ۲ درصد باشد خود را به صورت ذرات سفید رنگ نشان می دهد. گچ یکی از مواد اصلاحی ارزان قیمت می باشد که نقش مهمی در بهبود خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک ایفا می نماید.
مزایای کاربرد گچ در باغ‌های پسته :
گچ (سولفات کلسیم) دارای دو عنصر غذایی پرمصرف کلسیم و گوگرد است، بهبود و افزایش استحکام ساختمان خاک، اصلاح خاک‌های سدیمی با استفاده از گچ، افزایش نفوذپذیری خاک، اصلاح خاک‌های رسی و دارای لایه متراکم، کاهش pH خاک‌های سدیمی، کاهش مدت زمانی را که پس از آبیاری می‌توان زمین را شخم زد، افزایش بازده آب آبیاری، تنظیم جذب عناصر غذایی توسط گیاه، بهبود و افزایش کیفیت میوه‌ها، کمک به رشد و تکثیر کرم‌های خاکی، افزایش پایداری مواد آلی در خاک، کاهش سمیت عناصر فلزی سنگین ،کاهش وزن مخصوص ظاهری خاک، کاهش هدر رفت کود های ازته به شکل تصعید، کاهش میزان فرسایش و تولید روان آب درزمین های شیب دار، کاهش انبساط و انقباض رس های نوع مونتموریلونیت و ورمیکولیت (انبساط پذیر) و مانع از ایجاد شرایط غرقابی در خاک می شود.
گچ به هر شکلی که به باغ داده شود بایستی همراه با آبیاری سنگین باشد.
