چالش مهم کشاورزی، پایین بودن دانش روز در این حوزه است

محمد میری دیسفانی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: با وجود ظرفیت‌های فراوان بخش کشاورزی و همچنین تلاش‌های مثبتی که در جهت افزایش و رشد شاخص‌های اقتصادی و عملکردی محصولات تولیدی با هدف ارتقای جایگاه این حوزه طی سال‌های اخیر انجام شده، اما متاسفانه هنوز این حوزه دچار کاستی‌هایی است که اعمال مدیریت جامع و صحیح برای رفع آن، می‌تواند در روند افزایش عملکرد در واحد سطح و جهش تولید تاثیر مثبت و قابل توجهی داشته باشد.

وی ادامه داد: یکی از برنامه‌های اساسی این مدیریت برای تحقق جهش تولید در بخش کشاورزی این است که میزان و ضریب نفوذ دانش در عرصه‌های مختلف تولیدی در این حوزه افزایش پیدا کند.

میری دیسفانی بیان کرد: کشاورزان برتر و پیشرو در بخش‌های مختلف تولید با اعمال مدیریت صحیح و به‌ موقع و همچنین بهره‌برداری مناسب از منابع آب و خاک و نهاده‌های کشاورزی به طور متوسط از یک و نیم تا هشت برابر میانگین عملکرد شهرستان در واحد سطح، محصول تولید می‌کنند.

وی گفت: اگر یافته‌های علمی و دانش و تجربیاتی که در اختیار کشاورزان برتر است به سایر بهره‌برداران منتقل شود، بی‌شک بخش کشاورزی با تولید بسیار بالایی مواجه خواهند شد.

مدیر جهاد کشاورزی شهرستان تایباد مطرح کرد: وجود فاصله معنادار بین میانگین تولید یک محصول کشاورزی توسط کشاورزان عادی با میانگین تولید همان محصول توسط کشاورزان پیشرو، نشانگر تاثیر سیستم‌های نوین و علمی در افزایش تولید است.

وی با توجه به افزایش دانش در بخش کشاورزی افزود: یکی از برنامه‌های اساسی برای جهش تولید در این حوزه این است که میزان و ضریب نفوذ دانش در عرصه‌های مختلف تولیدی این بخش افزایش پیدا کند. همچنین ایجاد مزارع الگو و نمایشی و برگزاری دوره‌های آموزشی مختلف و تقسیم‌بندی منابع آبی بین کارشناسان کشاورزی با هدف حضور و نظارت مستمر بر مزارع و واحدهای تولیدی و استفاده از ظرفیت سایر بخش‌ها از جمله بخش خصوصی یکی از این راهکارهای عملی است.

میری دیسفانی اظهار کرد: ضریب نفوذ مزارع الگویی و ترویجی و نیز برگزاری کارگاه‌های آموزشی در مزارع بین بهره‌برداران، از کلاس‌های آموزشی بیشتر است.

وی با تاکید بر اینکه حدود ۸۵ درصد سهم اقتصاد شهرستان تایباد مربوط به بخش کشاورزی است، گفت: با پهنه‌بندی و تقسیم‌بندی تمامی منابع آبی بین کارشناسان، تمام اطلاعات مکانی و توصیفی اراضی کشاورزی، تعداد بهره‌برداران، نوع کشت، میزان آب و… رصد می‌شود تا بتوانیم نقشه‌های تناسب اراضی را طوری طراحی کنیم تا محصولاتی که بیشترین ارزش افزوده را دارد و همچنین کم آب بر و پر بازده هستند، در شهرستان کشت شوند.